Search This Blog

Monday, June 18, 2012

docu review: Philosophy: A Guide to Happiness

Alain de Botton's documentary brings treatises to the ordinary

People of all kinds came to Socrates in then Athens, narrates Alain de Botton, Swiss born British philosopher in his 6-part documentary, Philosophy: A Guide to Happiness. But his wisdom trotting camera also shows that Athens now is visited only by tourists. Alain interviews people on the road, shopping malls and cafes, often well-received but ignored by some. He also interviews professionals like the ballerina to explain Nietzsche's philosophy of no pain no gain, and he has people who enact certain points that six of his favorite philosophers preached and exceptionally practiced.

Each segment in the documentary is a visual treatise on philosophers who are seen today in their own birthplaces, with changes of matter but retaining the spirit of the thinkers. The 2 and a half hours documentary tries to enliven the ideas that are perhaps in dogmatic slumber. After watching this mix of thoughts on well being against the backdrops of philosophically important places, sprinkled with onlooker
opinions, life’s problems are still unresolved. But our frame of mind may have a pep-up.

Part 1: Socrates on self-confidence

In one of the scenes the camera follows a flock of sheep before cutting into some people walking aimlessly while Alain voices over: we like to follow some people because we think they know where they are going. We horror the idea of breaking away from the group. Socrates wanted us to challenge by urging us to think logically about the nonsense the so called leaders often come out with.

So Alain asks Andrew Miller, a clinical researcher at the British Biogas who had an opinion problem in his company once. ‘Socrates died for truth. How far can you go’, asks Alain. I've a family, says the loner who went against the majority holding only on reason.
Alain shows us a potter shaping a pot. Socrates compared thinking to pottery, Alain reminds us. You have to go over and over to shed the discrepancies of a statement.

Part 2: Epicurus on Happiness

Greek philosopher Epicurus (341-270 BC), an advocate of “friends, freedom and thought” is still misunderstood by many people who think that Epicureanism means pleasure and consumerism. Alain says the happiness seer was a simple man who preferred water to wine. "Send me a pot of cheese so that I can have a feast", Epicurus said to a friend. What we want is not necessarily what we need. The ingredients of happiness come pretty cheap. A philosopher can help you find happiness, Alain says, more than a credit card.

Alain takes us to the town where Diogenes, the disciple of Epicurus inscribed his master's thoughts on a wall on a mountain, opposite to an ancient market where people gathered at least once a week. Now the market is gone. The inscribed stone pieces are scattered on the ground.

The camera also goes to the garden where Epicurus lived with his friends as a commune. The friend seeker had this dictum: who you eat with is more important than what you eat. The garden is now a taxi graveyard.

Part 3: Seneca on Anger

Roman philosopher Lucious Annaeus Seneca refused to see anger as an irrational outburst over which we have no control. Instead he saw it as a philosophical problem and amenable to treatment by philosophical
argument. The philosopher was the tutor to a boy who would become Emperor Nero, who was infamous for throwing whoever displeased him to lions, crocodiles and wolves. Alain shows us the underground chamber where people were thrown to become pieces.

We are like dogs tied to moving chariots, unleashed not long enough to move around. Anger is the result of our expectations. We think the world will go our way. We are not ready for the surprises when things happen against our expectations. Seneca's advice to be pessimistic. We have reason, dogs don't. We cannot change events, but we can change our attitude towards them. Seneca is not of the opinion, things will
be fine, don't worry. Be prepared, bad things are bound to happen.

Part 4: Montaigne on Self-Esteem

The French philosopher singled out three main reasons for feeling bad about oneself – bodily inadequacy, failure to live up to social norms, and intellectual inferiority – and then offered practical solutions for overcoming them.

Alain shocks us, perhaps for the first time, by carrying a covered food item at a restaurant. He goes to a table where some women are seated, dining, places the food on the table and asks, ‘would you like
to join me to share this international dish?’. To the curious diners, it is a goat's head from Turkey and some plant leaves from elsewhere. Alain then says Montaigne was not a blind multiculturalist but asked us
to accept whatever good the world holds. Accept the ordinary in us. We don't have many role models.

Part 5: Schopenhauer on Love

The 19th Century German thinker Arthur Schopenhauer (1788-1860) believed that love was the most important thing in life because of its powerful impulse towards ‘the will-to-life’. The philosopher who liked
to keep dogs as companions named one of his poodles Atma, the Sanskrit term for soul.

Alain interviews Michelle, a young lady who is ditched by her boyfriend through a letter. Alain pacifies her by quoting Schopenhauer: Michelle's boyfriend denied only her biological self, not her psychological self. The young lady, shrunk to her own bed's comfort zone smiles without much admiration for the philosophical
prescription. Alain then invites her for a dinner.

Part 6: Nietzsche on Hardship

"To my friends, I wish desolation, suffering, profound self-contempt, sickness, ill-treatment, indignity, torture and the wretchedness of the vanquished", exhorted the German philosopher, who said overcoming hardships is life all about.

In the beginning of the concluding part, we see Alain ascending a mountain with a backpack. The documentarian then goes to a garden where he shows the ugly roots of a plant to prove the toil in the soil beneath the beautiful surface. The beauty is not in the hardships alone but the manner in which failures have been met. We are like the gardener who cultivates the plants.

After a trip to Nietzsche's house and graveyard, we see the documentarian back in the mountains. This time clouds move away to reveal the panoramic scenery. The scene from the top is worth the climb.

Sunday, June 10, 2012

കുവൈറ്റ് മലയാളി ജോണ്‍സണ്‍ സായാഹ്നം

സംഗീതകാരന്‍ ജോണ്‍സന്‍റെ സ്‌മരണാര്‍ത്ഥം കുവൈറ്റ് മലയാളി ജോണ്‍സണ്‍ സായാഹ്നം സംഘടിപ്പിക്കുന്നു. തൃശൂര്‍ റീജ്യണല്‍ തിയറ്ററില്‍ ജൂണ്‍ 24ന് നടക്കുന്ന കലാസന്ധ്യയില്‍ ജോണ്‍സണ്‍ സംഗീതം നല്‍കിയ ഗാനങ്ങളുടെ ആലാപനം ഉണ്ടാവും. ജോണ്‍സന്‍റെ അനുജന്‍ വയലിനിസ്‌റ്റ് ചാക്കോ, കുവൈറ്റില്‍ വയലിന്‍ പഠിപ്പിച്ച് മാത്രം ഉപജീവനം കഴിക്കുന്ന വര്‍ഗീസ് എന്നിവരടക്കം 5 വയലിനിസ്‌റ്റുകള്‍ പങ്കെടുക്കുന്ന ഗാനമേള തൃശൂര്‍ കലാസദനാണ്  ഒരുക്കുന്നത്.  കാന്‍സര്‍ ബാധിതയായ ജോണ്‍സന്‍റെ വിധവക്ക് പണോപഹാരവും നല്‍കുന്ന ചടങ്ങ് കുവൈറ്റ് പ്രവാസി ബാബു ചാക്കോളയുടെ ആശയമാണ്.



നാടകകലാകാരനായ ബാബു ചാക്കോള അംഗമായ കുവൈറ്റ് കല്‍പക് തിയറ്റര്‍ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് ജോണ്‍സണ്‍ ഗാനമാലിക കുവൈറ്റില്‍ സംഘടിപ്പിച്ചിരുന്നു.  അന്ന് കുവൈറ്റില്‍ വന്നപ്പോള്‍ ജോണ്‍സണും ചാക്കോളയും കൂടി തീരുമാനിച്ചിരുന്നു തൃശൂരില്‍ നിന്നുള്ള സംഗീതസംവിധായകരുടെ സമ്മേളനത്തില്‍ ഒരു ഗാനമേള.  - കെജെ ജോയ്, വിദ്യാധരന്‍,  മോഹന്‍ സിത്താര,  ഔസേപ്പച്ചന്‍, അല്‍ഫോന്‍സ് എന്നിവരാണ് ജോണ്‍സണെ കൂടാതെയുള്ള തൃശൂര്‍ സംവിധായകര്‍ - നടക്കാതെ പോയ ആ പ്രോഗ്രാമിന്‍റെ വേദന ബാക്കിയാണെന്ന് ചാക്കോള പറയുന്നു. ജോണ്‍സന്‍റെ ഗാനമേളക്കാലത്തെ പാട്ടുകാരന്‍ ബാസ്‌റ്റിന്‍ ഈ പരിപാടിയില്‍ പാടുന്നുണ്ട്. ചലച്ചിത്രകാരന്‍ കമല്‍, മേയര്‍ ഐ പി പോള്‍, എംപി വിന്‍സെന്‍റ്, എംഎല്‍എ തുടങ്ങിയവര്‍ പങ്കെടുക്കുന്ന പരിപാടിയില്‍ നാടകരംഗത്തു നിന്നും ആര്‍ട്ടിസ്‌റ്റ് സുജാതന്‍, സംവിധായകന്‍ രാജു ചിറക്കല്‍ എന്നിവരെയും കിഡ്‌നി ഫെഡറേഷന്‍ ഒഫ് ഇന്ത്യ ചെയര്‍മാന്‍ ഫാദര്‍ ഡേവിസ് ചിറമ്മല്‍, ദീര്‍ഘകാലം പ്രവാസിയായിരുന്ന വര്‍ഗീസ് കൂനന്‍ എന്നിവരെയും ആദരിക്കുന്നുണ്ട്. മേയര്‍ ഐ പി പോള്‍ ജോണ്‍സണ്‍ അനുസ്‌മരണ പ്രഭാഷണം നടത്തും.

(ജോണ്‍സണ്‍ 'ചേട്ടന്‍' കുവൈറ്റില്‍ വന്നപ്പോള്‍ എനിക്ക് സംസാരിക്കാനായി തന്ന സമയത്തിനിടെ,  എല്ലാരും ജോണ്‍സണ്‍ മാഷ്, മാസ്‌റ്റര്‍ എന്നൊക്കെ വിളിക്കുന്നതിനെ അത്ര കാര്യമാക്കുന്നില്ലെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.  കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന ഗായകന്‍ സുദീപ് ജോണ്‍സേട്ടന്‍ എന്ന് വിളിക്കുന്നത് കേട്ട് ഞാനും അങ്ങനെ വിളിച്ചു.  മകന് ബൈക്ക് ക്രെയ്‌സ് ആണെന്ന് അന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. അപ്പനെയും മകനെയും ഒരേ സെമിത്തേരിയിലാണ്  (നെല്ലിക്കുന്നം) അടക്കിയിരിക്കുന്നതെന്ന് പത്രങ്ങളില്‍ വായിച്ചു.  മുന്‍കാല നടന്‍ വിന്‍സെന്‍റിന്‍റെ മകന്‍റെ ഭാര്യയായിരുന്ന ജോണ്‍സണ്‍റെ ഉദ്യോഗസ്ഥയായ മകളാണ്  ഇന്ന് ജോണ്‍സണ്‍ കുടുംബത്തിന് ആശ്രയം. )

Thursday, June 7, 2012

The Dictator is offensively funny



Sacha Baron Cohen pokes at the dictator prototypes

Human beings, however famous they may be, are cartoon characters for Sacha Baron Cohen, cowriter (there are 3 other writers), producer, and the every-frame lead in the mocu-feature ‘The Dictator’. Director Larry Charles exhibits a post Gaddafi, post Islamophobic and post Arab Spring aura where he fixes a narcissistic autocrat who has a pre Elizabethan conviction. Cohen impersonates Aladeen, the ‘after me deluge’ oil king who survives an overthrow attempt by his close aide.


My Cohen-like side did enjoy the mockery the impersonator lavished throughout the mostly indoor shot film. The extensive character study – Let’s agree to disagree, the dictator says in one scene – and the mimicry is comically relieving. There is even a Chomskyan anti-corporatocracy layer in the plot - Ben Kingsley’s Tamir, the left hand of the Supreme Leader Aladeen of the fictional Kingdom of Wadiya, would sell the country’s oil to China for billions of dollars only to buy a house next to George Clooney. But my refined side abhors the ridicule the film does, especially of women. Dialogues like ‘Bad news. It’s a baby girl. Where’s the trash bin?’ is passé. ‘The Dictator’s’ attempt to stretch the already bruised humor, like the helicopter tour scene where Aladeen and Tamir are suspected of mistaken terrorism from their 911 Porsche talk and the overused Sam Douglas mask talk are annoying. The dumb dupe of Aladeen drinks his urine and dumps it on the Israeli delegation at the UN assembly. Well, you got the taste of how far the Dictator can go.
Taking us to the beaten path to create incessant humor and all the slapstick attempts of the ‘Dictator’ could be forgiven (Who am I to forgive the absolute president-prime minister? Well, at least for some fraudulent moments, the Supreme Leader does offer democracy in his deliberate speech at the UN. ‘I’ll make Democracy one of my wives’, the leader says.). Aladeen who gained power at the age of 7 is not vain glorious for nothing. He held his own Olympics, where in the 100 meter race he shot his competitors. He changed over 30 Wadiyan words to Aladeen including positive and negative (so they have HIV aladeen).

Aladeen the dictator’s American concubine hurries up the business because she has ‘to do with the Italian PM tomorrow’. For the Wadiyan warlord, America is devil’s nest built by the blacks and owned by the Chinese (There is the difference between the Dictator and Eddie Murphie who made ‘Coming to America’). In the US, Ala says, the torture tools are relics, collected from the garage sale of the Shah of Iran. Aladeen has tools that work by Bluetooth.

As a political refugee in the US, at least according to the vegan humanist played by Anna Faris, Aladeen boasts Bin Laden is staying at his Wadiya guest house ‘ever since they shot the dupe’. Aladeen enjoys exhibiting bathroom humor and sexual comedy. I’m like hard and spiky outside, the leader says of him, but soft and marshy at the end.

Aladeen’s racism against women and nepotism for derogatory humor is a crime he has done to the art of world cinema. The absurd does not always get absorbed. It is not abuse but overuse that his exhellency is charged with. Behead him! (Supreme Leader, I wink my eye as I say this just like you used to do after you give the death order behind your enemy’s back).

http://news.kuwaittimes.net/2012/06/06/supreme-leader-the-dictator-is-offensively-funny-dictator-pokes-at-prototypes/ 

എണ്ണരാജാവ് ഡിക്‌റ്റേറ്റര്‍ സച്ച ബാരന്‍ കോഹന്‍ കോമഡി

അറബ് വസന്തത്തിന്‍റെ സുവര്‍ണ്ണ നാളുകളെ കൊഞ്ഞനം കുത്തുന്നു ബ്രിട്ടീഷ് ചലച്ചിത്രതാരം സച്ച ബാരന്‍ കോഹന്‍ 'ദ ഡിക്‌റ്റേറ്ററി'ലൂടെ. മോക്ക് ഷോ ഇത് പോലെ അസ്വാദ്യകരമായി അടുത്ത കാലത്തൊന്നും കണ്ടിട്ടില്ല.  എണ്ണരാജാക്കന്‍മാരുടെ സ്വഭാവ'ദു'വിശേഷതകള്‍  പഠിച്ച് തയ്യാറാക്കിയ തിരക്കഥ (കോഹന്‍ ഉള്‍പ്പെടെ നാല് പേര്‍ ചേര്‍ന്നാണ് സ്‌ക്രിപ്‌റ്റ്)  ഡയലോഗ് കോമഡിയുടെ ഏറുപടക്കങ്ങളാണ്. ഏറെയും തിയറ്ററില്‍ത്തന്നെ ഉപേക്ഷിക്കാവുന്നവ. ചില ഉദാഹരണങ്ങള്‍:

1. 'ഞാന്‍ വിചാരിക്കുന്നത് അവളൊരു 14 വയസുള്ള ആണ്‍കുട്ടിയാണെന്നാണ്'.
'അങ്ങേക്ക് അതും പ്രിയങ്കരമാണല്ലോ'.

2. ഭീകരവാദത്തിന്‍റെ ശരിക്കും രുചിയറിയണമെങ്കില്‍ ബിന്‍ ലാദന്‍ കക്കൂസില്‍ പോയതിന് ശേഷം നമ്മള്‍ ആ കക്കൂസില്‍ പോണം.


3. ഒരു പുരുഷന് ഒരു വജൈന കൊടുക്കൂ, അവന്‍ ഒരു ദിവസത്തേക്ക് ഹപ്പിയാവും. അവനെ കൈക്രിയ ചെയ്യാന്‍ പഠിപ്പിക്കൂ, അവന്‍ ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ ഹാപ്പിയാവും.
 
4. ഗര്‍ഭിണിയാണല്ലേ. എന്താണ് വേണ്ടത്?  ആണ്‍കുട്ടിയോ അബോര്‍ഷനോ?



കോമഡി ബാത്ത്‌റൂമില്‍ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നില്ല എന്നത് ചിത്രത്തിന്‍റെ തിയറ്ററിന് പുറത്തെ ആയുസ്, ശുക്രഭാവിയില്ലെങ്കിലും, കൂട്ടുന്നുണ്ട്. ഏതാനും ഉദാഹരണങ്ങള്‍:
 
1. ഏഴാം വയസില്‍ വാഡിയ (ലിബിയയോട് സാമ്യമുള്ള സാങ്കല്‍പിക)രാജ്യത്തിന്‍റെ ഭരണമേറ്റ എണ്ണരാജാവ് അലാദീന്‍, വാഡിയന്‍ ഭാഷയിലെ ഏതാനും വാക്കുകള്‍ സ്വന്തം പേരാക്കി മാറ്റി. അങ്ങനെ അലാദീന്‍ എന്ന വാക്കിന്  ഉണ്ടായ അര്‍ത്ഥങ്ങളിലൊന്നാണ്  പൊസിറ്റീവ്. അപ്പോള്‍ എച്ച് ഐ വി അലാദീന്‍ എന്നു പറയേണ്ടി വരും.



2. അലാദീന്‍ സ്വന്തമായി ഒളിമ്പിക്‌സ് നടത്തി. 100 മീറ്റര്‍ ഓട്ടത്തിന് അലാദീന്‍ തോക്കും പിടിച്ച് ഓടാനുണ്ടാവും. മൈക്കിലൂടെ ഗെറ്റ് സെറ്റ് കേട്ടതിന്  ശേഷം രാജാവ് ഓടിത്തുടങ്ങും. ഓട്ടത്തിനിടയില്‍ തിരുമനസ് തന്നെ വെടിയുതിര്‍ക്കും. അപ്പോഴാണ്  മറ്റ് മല്‍സരാര്‍ത്ഥികള്‍ ഓട്ടം തുടങ്ങുക. ആരെങ്കിലും തൊട്ടു പിന്നാലെ എത്തുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ തിരുമനസ് തിരിഞ്ഞ് വെടി വച്ച് വീഴ്‌ത്തും.


3. രാജാവിന് അമേരിക്കക്കാരി അഭിസാരികയുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം ഇടപാട് കഴിഞ്ഞ് രാജാവ്: സ്വന്തമായി കുറച്ചു നേരം കൂടി നില്‍ക്കുമോ? എന്നെ ഒന്നുകൂടി കെട്ടിപ്പുണരാന്‍?
ഇല്ല എനിക്ക് ഇറ്റാലിയന്‍ പ്രധാനമന്ത്രിയെ കെട്ടിപ്പിടിക്കേണ്ടതുണ്ട്.
 
4. നെഞ്ചില്‍ വെടിയേറ്റിട്ടും രാജാവിന്‍റെ ഡ്യൂപ് മരിച്ചില്ല. തലക്ക് വെടിയേറ്റ് മരിക്കാന്‍ പറഞ്ഞാണ് അവനെ അപ്പോയിന്‍റ് ചെയ്തത്!
 
5. വാഡിയയെ ഡെമോക്രസിയാക്കുന്ന യുഎന്‍ പ്രമേയത്തില്‍ ഞാന്‍ ഒപ്പു വയ്ക്കുക എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ വിദേശരാജ്യങ്ങളുടെ എണ്ണതാല്‍പര്യങ്ങള്‍ക്ക് ഒപ്പുവക്കുകയെന്നതാണ്. അമേരിക്കയെന്ന കറുത്ത വര്‍ഗ്ഗക്കാരാല്‍ സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട് ചൈനക്കാരാല്‍ ഭരിക്കപ്പെടുന്ന രാജ്യത്തിലെ ഒരു ശതമാനം ആളുകള്‍ എല്ലാ സ്വത്തും കൈയടക്കി വച്ചിരിക്കുന്നു. ജനാധിപത്യമെന്നാല്‍ ഓരോ വിഡ്ഡിത്തങ്ങളെയും പരിഗണിക്കുകയെന്നാണ്. (യുഎന്‍ പ്രസംഗത്തിനിടെ വെജിറ്റേറിയന്‍ ആക്‌റ്റിവിസ്‌റ്റ് നായികയെ കണ്ടപ്പോള്‍) എന്നാലും ഞാന്‍ ഡെമോക്രസിയെ എന്‍റെ ഭാര്യമാരില്‍ ഒരാളാക്കുന്നു.
 
രണ്ട് അംബരചുംബികള്‍ക്കിടയില്‍ റോഡിന് കുറുകേ കമ്പിയിലൂടെ പാസ് ചെയ്യുമ്പോള്‍ ശരീരത്തിന്‍റെ ഭാരം കുറക്കാനായി മൂത്രം പാസ് ചെയ്യുന്നതും പോരാഞ്ഞ് അപ്പിയിടുന്നതും,  സൂപ്പര്‍മാര്‍ക്കറ്റില്‍ വച്ച് ഒരു അടിയന്തിര പ്രസവമെടുക്കുന്നതിനിടെ ഫോണ്‍ വരുന്നതും തിരക്കില്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ വയറ്റിനകത്താകുന്നതും തുടങ്ങിയ കാടു കയറിയ തമാശകളും നിറഞ്ഞ ചിത്രം സോദ്ദേശ്യ ദുരുദ്ദേശ്യ കളങ്ങള്‍ക്ക് പുറത്താണ്.  ആ സിനിമയുടെ വ്യാകരണം അങ്ങനെയാണ്. എങ്കിലും കുവൈറ്റ് ടൈംസ് റിവ്യൂവില്‍ ഞാനിങ്ങനെ എഴുതി. ചലച്ചിത്രകലക്കെതിരെ സച്ച ബാരന്‍ കോഹന്‍ കുറ്റം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. അയാളുടെ തലയറുക്കുക! (ഞാന്‍ കണ്ണിറുക്കുന്നു, തിരുമനസ് ചെയ്യാറുള്ളതു പോലെ).
http://news.kuwaittimes.net/2012/06/06/supreme-leader-the-dictator-is-offensively-funny-dictator-pokes-at-prototypes/ 

Blog Archive