പൊക്കുടന്‍റെ ജീവിതം ആസ്‌പദമാക്കിയ 'സ്‌ഥലം'

Pokkudan, 75, lives his life on the edge, just like the mangroves he has been planting in the marshy northern Kerala land. A film based on his activism could not be otherwise. Director Shivaprasad attempts an environmentally burning and spiritually awakening plot – of a man whose life cannot overcome corporatocracy’s plan to convert the mangrove forest into an IT park – in the philosophical-moral movie Sthalam (The Place). This cinematic attempt is almost holy, like a parable that may have a worn-out form but rich in essence. And technically the film, produced under the banner Avagama Creations, joins the camera revolution too. It is shot by the handy Cannon 5D.

Kerala’s living mangrove legend Kallen Pokkudan is a character with a similar name in the 2-hour plus film. He is the chieftain who is surrounded by numerous warriors supposedly representing the labyrinths of a society that is intertwined with a plethora of problems that travel beyond space and time. Despite the daily glitches and hitches, people who live below the official geographical line are content materialistically. But they react only when they are uprooted out of their land with government intervention. Displacement, like ecological encroachment is an equal debate here.

Like the mangroves serve as habitat to poor beings from snakes to honeybees, the film tries to row through the tides of politics, bureaucracy, casteism and capitalism. Folksongs and folkdances (theyyam) are sprinkled as an array of characters come and go with missions ranging from failed Naxalism to flourishing foreign love. The director, who also scripted the movie based on real events, has intentionally tried to edutain the viewers with the importance of his topic: the mangroves play an essential part in the eco-system where human beings have no control over other animals. The theme takes a pan shot when the script broadens its boundaries from people’s space struggle to what can be achievable with their mental space.

As the audience of this environmentally moral movie, we will have to forego the flabs of the storyline. The writer in Shivaprasad dominates the director in him. Thus we have philosophical musings throughout the movie and they are taxed with deft dialogues too (The opposite of worst is not best but better and good; space is time and time is space). Shivaprasad reads Pokkudan like a book. Osho and IMF suddenly appear in a conversation.

We will have to forgive the director who narrates a sequence in order to bring a philosophical point. This is always a challenge for storytellers and filmmakers: how to show an inconvenient truth in a comfortable manner. Considering the relevance of the environment friendly theme, the film deserves an active applause than a Facebook like. My applause without borders goes to Mariam Anoop who assigned this tsunami-resistant like task to Shivaprasad by producing the docu-feature film.
http://news.kuwaittimes.net/2012/07/08/indian-environmental-film-out-spaces-cinema-culture/

തത്വശാസ്ത്രം ഡോക്യുമെന്‍ററി: പകല്‍ വിളക്കേന്തി ഒരാള്‍ നടന്നു പോകുന്നു

എല്ലാ വിഭാഗങ്ങളിലും പെട്ട ആളുകള്‍ അന്ന് സോക്രട്ടീസിന്‍റെ അടുക്കല്‍ വന്നിരുന്നു. ഇന്ന് ആഥന്‍സില്‍ ടൂറിസ്‌റ്റുകള്‍ മാത്രമേ വരുന്നുള്ളൂ എന്ന് ആഥന്‍സിലൂടെ കാമറ പാന്‍ ചെയ്ത് അലൈന്‍ ഡി ബോട്ടന്‍, ബ്രിട്ടീഷ് തത്വചിന്തകന്‍, ഗ്രന്‍ഥകാരന്‍, ഡോക്യുമെന്‍റേറിയന്‍, നമ്മോട് പറയുന്നു. വലരെ വ്യക്തിപരമാണ് ആ പറച്ചില്‍. ആറു ഭാഗങ്ങളിലായി ആറ് തത്വചിന്തകന്‍മാരിലെ ചില ഏടുകള്‍ ചീന്തി അവരുടെ മാറാല പിടിച്ച ആശയങ്ങളെ ഡിജിറ്റല്‍ കാലത്തേക്ക് പകര്‍ത്തുന്ന കാഴ്‌ച ആഹ്‌ളാദകരമാണ്. റഫ്രിജറേറ്ററുകളിലും മറ്റും  പതിപ്പിക്കാവുന്ന മാഗ്‌നറ്റുകളായി പാക്കറ്റുകളിലാക്കപ്പെട്ട സോക്രട്ടീസിന്‍റെ ശിരസുകള്‍ മുതല്‍ ഒരു ഗ്‌ളോബല്‍ കഫേയില്‍ പാചകം ചെയ്ത തീന്‍ മേശയിലെ ആടിന്‍റെ ശിരസു വരെ പാന്‍ ചെയ്യുന്ന ബോട്ടന്‍റെ കാമറ നമ്മുടെ മനസുകളിലേക്കും സൂം ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്ന് ഈ ഡോക്യുമെന്‍ററി കണ്ട് മനപരിവര്‍ത്തനം വന്ന ഞാന്‍ സാക്‌ഷ്യം പറയുന്നു.

ഫിലോസഫി: എ ഗൈഡ് റ്റു ഹാപ്പിനെസ്, സംവിധാനം: അലൈന്‍ ഡി ബോട്ടന്‍, ദൈര്‍ഘ്യം: ആറു ഭാഗങ്ങളിലായി രണ്ടര മണിക്കൂര്‍.  ഓരോ ചിന്തകരില്‍ നിന്നും തെരഞ്ഞെടുത്ത വിഷയങ്ങളാണ് പുതിയ കാലത്തിന്‍റെ കണ്ണുകളിലൂടെ കാണുന്നത്.

ഭാഗം ഒന്ന്: സോക്രട്ടീസ്, ആത്മവിശ്വാസം

തെളിക്കപ്പെട്ട് പോകുന്നതിലെ വിധേയത്വം മുഖത്തൊതുക്കി നീങ്ങുന്ന ആട്ടിന്‍പറ്റത്തിന്‍റെ ഷോട്ടില്‍ നിന്ന് എങ്ങോട്ടോ പോകുന്ന ഒരു പറ്റം മനുഷ്യരിലേക്ക്  കാമറ കട്ട് ചെയ്യുമ്പോള്‍ ബോട്ടന്‍റെ വോയ്‌സ് ഓവര്‍: അനുഗമിക്കുമ്പോള്‍ നമ്മള്‍ വിചാരിക്കുന്നത് നമുക്ക് മുന്നില്‍ നടക്കുന്നവര്‍ക്ക് എവിടേക്കാണ് പോകുന്നതെന്ന് അറിയാമെന്നാണ്. അനുഗമിക്കാതിരിക്കുക നമുക്ക് ഭീതിജനകമാണ്. നേതാവോ ഭൂരിപക്ഷമോ പറഞ്ഞെന്ന് വച്ച് ഒരു കാര്യം ലോജിക്കലാവണമെന്നില്ല. അസത്യത്തിന്‍റെ അടരുകള്‍ പൊളിച്ച് കളഞ്ഞ് തെളിയുന്നതാണ് സത്യം.

വിവരണം പറയുന്ന തല കൊണ്ട് നീങ്ങുന്നതല്ല ഡോക്യുമെന്‍ററി. കടഞ്ഞെടുക്കേണ്ട ചിന്തയെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോള്‍ ഒരു കുശവന്‍  കളിമണ്‍പാത്രം നിര്‍മ്മിക്കുന്ന ശാലയിലാണ്, നമ്മള്‍.

സംവിധായകന്‍ ഒരാളെ ഇന്‍റര്‍വ്യൂ ചെയ്യുന്നു. ബ്രിട്ടീഷ് ബയോഗ്യാസ് എന്ന കമ്പനിയിലെ ക്‌ളിനിക്കല്‍ റിസേര്‍ച്ചര്‍ ആന്‍ഡ്രൂ മില്ലറാണ് സംസാരിക്കുന്നത്. അയാള്‍ കമ്പനിയില്‍ ഭൂരിപക്ഷത്തിനെതിരായി ഒരു നിലപാടെടുത്തു. സംവിധായകന്‍ ചോദിക്കുന്നു: സോക്രട്ടീസ് സത്യത്തിനായി ഹെംലോക്ക് വിഷം വരെ കുടിച്ചു. ഏതറ്റം വരെ താങ്കള്‍ക്ക് പോകാം? എനിക്ക് ഒരു കുടുംബമുണ്ടെന്ന് മറുപടി.

ഭാഗം രണ്ട്: എപിക്യൂറസ്, സന്തോഷം

ആഘോഷസുഖാനുഭൂതിയുടെ പര്യായമായി തെറ്റിദ്ധരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന എപിക്യൂരിയനിസത്തിന്‍റെ സ്രോതസ്-ചിന്തകന്‍ വാസ്തവത്തില്‍ വീഞ്ഞിന് പകരം വെള്ളം കുടിച്ച് കഴിഞ്ഞവനായിരുന്നെന്ന് ബോട്ടന്‍. നമുക്കാവശ്യമുള്ളതല്ല നമ്മളാവശ്യപ്പെടുന്നത്. കണ്‍സ്യൂമറിസം പരസ്യങ്ങളാല്‍ നമ്മെ പറ്റിക്കുകയാണ്. സൌഹൃദം, സ്വാതന്ത്ര്യം, സഹൃദയചിന്ത മതി സന്തോഷത്തിന്.

എപിക്യൂറസിനെക്കുറിച്ച് വിവരിക്കുമ്പോള്‍ ബോട്ടന്‍ ലണ്ടനിലെ ഒരു ഷോപ്പിങ്ങ് മാളിലാണ്. പത്ത് വാച്ച് സ്വന്തമായുള്ള ഒരു യുവാവിനെ ബോട്ടന്‍ ഇന്‍റര്‍വ്യൂ ചെയ്യുന്നു. പണം സന്തോഷത്തിന്‍റെ മാനദണ്ഡമായി നമ്മള്‍ വേരുറപ്പിച്ചു കഴിഞ്ഞു. തത്വചിന്തക്ക് പകരം ക്രെഡിറ്റ് കാര്‍ഡിന് സന്തോഷം തരാനാവുമെന്ന് നമ്മള്‍ കരുതുന്നു. മനസിന്‍റെ സൌഖ്യമാണ് ശാരീരികാനുഭൂതികളേക്കാള്‍ സന്തോഷപ്രദമെന്ന് നമ്മള്‍ മറന്നു.

എന്താണ് ഭക്ഷിക്കുന്നത് എന്നതിനേക്കാള്‍ ആരുടെ കൂടെയാണ് ഭക്ഷിക്കുന്നത് പ്രധാനമായി കരുതിയ എപിക്യൂറസ് സുഹൃത്തുക്കളെയൊക്കെ കൂട്ടി ഗാര്‍ഡന്‍ എന്നൊരു വീട്ടില്‍ ഒരു കമ്യൂണ്‍ ആയി താമസിച്ചു. ആ ഗാര്‍ഡന്‍ ഇന്നൊരു ടാക്‌സി ശവപ്പറമ്പാണ്. ആ ദുരവസ്ഥയെ ചവിട്ടി മെതിക്കാനെന്നോണം ഡോക്യുമെന്‍ററികാരന്‍ മഞ്ഞ ടാക്‌സികള്‍ക്ക് മീതെ നടക്കുന്നു.

എപിക്യൂറസിന്‍റെ ശിഷ്യന്‍ ഡയോജനീസ് ഒരു കുന്നിന്‍മുകളിലെ വലിയൊരു ചുമരില്‍ എപിക്യൂറസ് വചനങ്ങള്‍ കൊത്തി വച്ചിരുന്നു. അന്ന് ആഴ്‌ചച്ചന്ത കൂടിയിരുന്ന കുന്ന്, ഭാഗ്യം, ഇപ്പോഴുമവിടെയുണ്ട്. ചന്ത നഗരത്തിലേക്ക് കുടിയേറി. കല്ലുവചനങ്ങള്‍ കാറ്റില്‍ പറക്കാതെ കഷണങ്ങളായി ഭൂമിയില്‍ കിടക്കുന്നു.

ഭാഗം മൂന്ന്: സെനക്ക, കോപം

നീറോ ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ ബാല്യകാലത്തെ ട്യൂട്ടറായിരുന്ന സെനക്കയെ ചക്രവര്‍ത്തി സ്ഥാനാരോഹണത്തെ തുടര്‍ന്ന് സ്വന്തം വരുതിയില്‍ നില്‍ക്കില്ലെന്ന് കണ്ട് കുപിതനായ നീറോ സ്വയം മരിച്ചോളാന്‍ കല്‍പിച്ചു. ഭടന്‍മാര്‍ കൊണ്ടുവന്ന കത്തി നെഞ്ചിലേക്ക് ആഞ്ഞുകുത്താനുള്ള ആര്‍ജ്ജവം കാട്ടി സെനക്ക. കോപത്തിന് പാത്രമായവരെ കൊട്ടാരത്തിലെ ബെയ്‌സ്‌മെന്‍റില്‍ മുതലകള്‍ക്കും ചെന്നായ്‌ക്കള്‍ക്കും മറ്റും ഏറിഞ്ഞു കൊടുത്തു കോപത്തിന്‍റെ ചക്രവര്‍ത്തി.

ആ ബെയ്‌സ്‌മെന്‍റില്‍ നിന്നു കൊണ്ട് ബോട്ടന്‍ പറയുന്നു: ലോകം നമ്മുടെ വഴിക്ക് പോകുമെന്ന് നമ്മള്‍ വിചാരിക്കുന്നു. എപ്പോഴൊക്കെ അതിന് ഭംഗം വരുന്നുവോ അപ്പോഴൊക്കെ കോപം നമ്മെ കീഴ്‌പ്പെടുത്തും. പേടിക്കണ്ട, ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല എന്നല്ല സെനക്ക നമ്മോട് പറയുക; കരുതിയിരിക്കുക, ലോകം നിങ്ങളെ അത്ഭുദപ്പെടുത്താന്‍ പോകുന്നു. ബീ പ്രിപ്പേര്‍ഡ് റ്റു ബീ സര്‍പ്രൈസ്‌ഡ്!

സംവിധായകന്‍ ഒരു സുന്ദരിയെക്കൊണ്ട് മുടിയൊക്കെ അലങ്കോലമാക്കി അത്യാവശ്യം പ്രാകൃതമാക്കി 'ഇന്ന് എല്ലാം കുളമാവുന്ന ലക്ഷണമാണ്' പോലുള്ള നെഗറ്റിവിസം പറയിപ്പിക്കുന്നു. അത് അന്നത്തെ ദിവസം നേരിടാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പാണ്. അങ്ങനെ ആ ആഴ്‌ച കുളമാവാതെ കടന്നു പോകുമ്പോള്‍ ആശ്വാസം, താങ്ക്‌സ് റ്റു സെനക്ക. സംഭവങ്ങളെ നമുക്ക് മാറ്റാന്‍ പറ്റില്ല; സംഭവങ്ങളോടുള്ള നമ്മുടെ ആഭിമുഖ്യം മാറ്റാം എന്ന് സെനക്ക.

(ആത്മവിശ്വാസത്തെക്കുറിച്ച് മൊണ്ടെയ്‌ന്‍; സ്‌നേഹത്തെക്കുറിച്ച് ഷോപ്പന്‍ഹോവര്‍; കഷ്‌ടപ്പാടിനെക്കുറിച്ച് നീച്ചേ എന്നിവരുടെ ചിന്താച്ചീളുകള്‍ അവരവരുടെ ഭൂമികയില്‍ നിന്നു കൊണ്ട് കാട്ടുന്ന ഡോക്യുമെന്‍ററി ഭാഗത്തെക്കുറിച്ച് തുടരും).
http://chintha.com/node/132820

docu review: Philosophy: A Guide to Happiness

Alain de Botton's documentary brings treatises to the ordinary

http://news.kuwaittimes.net/2012/06/16/documentary-review-philosophy-from-armchair-to-marketplace/

People of all kinds came to Socrates in then Athens, narrates Alain de Botton, Swiss born British philosopher in his 6-part documentary, Philosophy: A Guide to Happiness. But his wisdom trotting camera also shows that Athens now is visited only by tourists. Alain interviews people on the road, shopping malls and cafes, often well-received but ignored by some. He also interviews professionals like the ballerina to explain Nietzsche's philosophy of no pain no gain, and he has people who enact certain points that six of his favorite philosophers preached and exceptionally practiced.

Each segment in the documentary is a visual treatise on philosophers who are seen today in their own birthplaces, with changes of matter but retaining the spirit of the thinkers. The 2 and a half hours documentary tries to enliven the ideas that are perhaps in dogmatic slumber. After watching this mix of thoughts on well being against the backdrops of philosophically important places, sprinkled with onlooker

opinions, life’s problems are still unresolved. But our frame of mind may have a pep-up.

Part 1: Socrates on self-confidence

In one of the scenes the camera follows a flock of sheep before cutting into some people walking aimlessly while Alain voices over: we like to follow some people because we think they know where they are going. We horror the idea of breaking away from the group. Socrates wanted us to challenge by urging us to think logically about the nonsense the so called leaders often come out with.

So Alain asks Andrew Miller, a clinical researcher at the British Biogas who had an opinion problem in his company once. ‘Socrates died for truth. How far can you go’, asks Alain. I've a family, says the loner who went against the majority holding only on reason.

Alain shows us a potter shaping a pot. Socrates compared thinking to pottery, Alain reminds us. You have to go over and over to shed the discrepancies of a statement.

Part 2: Epicurus on Happiness

Greek philosopher Epicurus (341-270 BC), an advocate of “friends, freedom and thought” is still misunderstood by many people who think that Epicureanism means pleasure and consumerism. Alain says the happiness seer was a simple man who preferred water to wine. "Send me a pot of cheese so that I can have a feast", Epicurus said to a friend. What we want is not necessarily what we need. The ingredients of happiness come pretty cheap. A philosopher can help you find happiness, Alain says, more than a credit card.

Alain takes us to the town where Diogenes, the disciple of Epicurus inscribed his master's thoughts on a wall on a mountain, opposite to an ancient market where people gathered at least once a week. Now the market is gone. The inscribed stone pieces are scattered on the ground.

The camera also goes to the garden where Epicurus lived with his friends as a commune. The friend seeker had this dictum: who you eat with is more important than what you eat. The garden is now a taxi graveyard.

Part 3: Seneca on Anger

Roman philosopher Lucious Annaeus Seneca refused to see anger as an irrational outburst over which we have no control. Instead he saw it as a philosophical problem and amenable to treatment by philosophical

argument. The philosopher was the tutor to a boy who would become Emperor Nero, who was infamous for throwing whoever displeased him to lions, crocodiles and wolves. Alain shows us the underground chamber where people were thrown to become pieces.

We are like dogs tied to moving chariots, unleashed not long enough to move around. Anger is the result of our expectations. We think the world will go our way. We are not ready for the surprises when things happen against our expectations. Seneca's advice to be pessimistic. We have reason, dogs don't. We cannot change events, but we can change our attitude towards them. Seneca is not of the opinion, things will

be fine, don't worry. Be prepared, bad things are bound to happen.

Part 4: Montaigne on Self-Esteem

The French philosopher singled out three main reasons for feeling bad about oneself – bodily inadequacy, failure to live up to social norms, and intellectual inferiority – and then offered practical solutions for overcoming them.

Alain shocks us, perhaps for the first time, by carrying a covered food item at a restaurant. He goes to a table where some women are seated, dining, places the food on the table and asks, ‘would you like

to join me to share this international dish?’. To the curious diners, it is a goat's head from Turkey and some plant leaves from elsewhere. Alain then says Montaigne was not a blind multiculturalist but asked us

to accept whatever good the world holds. Accept the ordinary in us. We don't have many role models.

Part 5: Schopenhauer on Love

The 19th Century German thinker Arthur Schopenhauer (1788-1860) believed that love was the most important thing in life because of its powerful impulse towards ‘the will-to-life’. The philosopher who liked

to keep dogs as companions named one of his poodles Atma, the Sanskrit term for soul.

Alain interviews Michelle, a young lady who is ditched by her boyfriend through a letter. Alain pacifies her by quoting Schopenhauer: Michelle's boyfriend denied only her biological self, not her psychological self. The young lady, shrunk to her own bed's comfort zone smiles without much admiration for the philosophical

prescription. Alain then invites her for a dinner.

Part 6: Nietzsche on Hardship

"To my friends, I wish desolation, suffering, profound self-contempt, sickness, ill-treatment, indignity, torture and the wretchedness of the vanquished", exhorted the German philosopher, who said overcoming hardships is life all about.

In the beginning of the concluding part, we see Alain ascending a mountain with a backpack. The documentarian then goes to a garden where he shows the ugly roots of a plant to prove the toil in the soil beneath the beautiful surface. The beauty is not in the hardships alone but the manner in which failures have been met. We are like the gardener who cultivates the plants.

After a trip to Nietzsche's house and graveyard, we see the documentarian back in the mountains. This time clouds move away to reveal the panoramic scenery. The scene from the top is worth the climb.

കുവൈറ്റ് മലയാളി ജോണ്‍സണ്‍ സായാഹ്നം

സംഗീതകാരന്‍ ജോണ്‍സന്‍റെ സ്‌മരണാര്‍ത്ഥം കുവൈറ്റ് മലയാളി ജോണ്‍സണ്‍ സായാഹ്നം സംഘടിപ്പിക്കുന്നു. തൃശൂര്‍ റീജ്യണല്‍ തിയറ്ററില്‍ ജൂണ്‍ 24ന് നടക്കുന്ന കലാസന്ധ്യയില്‍ ജോണ്‍സണ്‍ സംഗീതം നല്‍കിയ ഗാനങ്ങളുടെ ആലാപനം ഉണ്ടാവും. ജോണ്‍സന്‍റെ അനുജന്‍ വയലിനിസ്‌റ്റ് ചാക്കോ, കുവൈറ്റില്‍ വയലിന്‍ പഠിപ്പിച്ച് മാത്രം ഉപജീവനം കഴിക്കുന്ന വര്‍ഗീസ് എന്നിവരടക്കം 5 വയലിനിസ്‌റ്റുകള്‍ പങ്കെടുക്കുന്ന ഗാനമേള തൃശൂര്‍ കലാസദനാണ്  ഒരുക്കുന്നത്.  കാന്‍സര്‍ ബാധിതയായ ജോണ്‍സന്‍റെ വിധവക്ക് പണോപഹാരവും നല്‍കുന്ന ചടങ്ങ് കുവൈറ്റ് പ്രവാസി ബാബു ചാക്കോളയുടെ ആശയമാണ്.



നാടകകലാകാരനായ ബാബു ചാക്കോള അംഗമായ കുവൈറ്റ് കല്‍പക് തിയറ്റര്‍ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് ജോണ്‍സണ്‍ ഗാനമാലിക കുവൈറ്റില്‍ സംഘടിപ്പിച്ചിരുന്നു.  അന്ന് കുവൈറ്റില്‍ വന്നപ്പോള്‍ ജോണ്‍സണും ചാക്കോളയും കൂടി തീരുമാനിച്ചിരുന്നു തൃശൂരില്‍ നിന്നുള്ള സംഗീതസംവിധായകരുടെ സമ്മേളനത്തില്‍ ഒരു ഗാനമേള.  - കെജെ ജോയ്, വിദ്യാധരന്‍,  മോഹന്‍ സിത്താര,  ഔസേപ്പച്ചന്‍, അല്‍ഫോന്‍സ് എന്നിവരാണ് ജോണ്‍സണെ കൂടാതെയുള്ള തൃശൂര്‍ സംവിധായകര്‍ - നടക്കാതെ പോയ ആ പ്രോഗ്രാമിന്‍റെ വേദന ബാക്കിയാണെന്ന് ചാക്കോള പറയുന്നു. ജോണ്‍സന്‍റെ ഗാനമേളക്കാലത്തെ പാട്ടുകാരന്‍ ബാസ്‌റ്റിന്‍ ഈ പരിപാടിയില്‍ പാടുന്നുണ്ട്. ചലച്ചിത്രകാരന്‍ കമല്‍, മേയര്‍ ഐ പി പോള്‍, എംപി വിന്‍സെന്‍റ്, എംഎല്‍എ തുടങ്ങിയവര്‍ പങ്കെടുക്കുന്ന പരിപാടിയില്‍ നാടകരംഗത്തു നിന്നും ആര്‍ട്ടിസ്‌റ്റ് സുജാതന്‍, സംവിധായകന്‍ രാജു ചിറക്കല്‍ എന്നിവരെയും കിഡ്‌നി ഫെഡറേഷന്‍ ഒഫ് ഇന്ത്യ ചെയര്‍മാന്‍ ഫാദര്‍ ഡേവിസ് ചിറമ്മല്‍, ദീര്‍ഘകാലം പ്രവാസിയായിരുന്ന വര്‍ഗീസ് കൂനന്‍ എന്നിവരെയും ആദരിക്കുന്നുണ്ട്. മേയര്‍ ഐ പി പോള്‍ ജോണ്‍സണ്‍ അനുസ്‌മരണ പ്രഭാഷണം നടത്തും.

(ജോണ്‍സണ്‍ 'ചേട്ടന്‍' കുവൈറ്റില്‍ വന്നപ്പോള്‍ എനിക്ക് സംസാരിക്കാനായി തന്ന സമയത്തിനിടെ,  എല്ലാരും ജോണ്‍സണ്‍ മാഷ്, മാസ്‌റ്റര്‍ എന്നൊക്കെ വിളിക്കുന്നതിനെ അത്ര കാര്യമാക്കുന്നില്ലെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.  കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന ഗായകന്‍ സുദീപ് ജോണ്‍സേട്ടന്‍ എന്ന് വിളിക്കുന്നത് കേട്ട് ഞാനും അങ്ങനെ വിളിച്ചു.  മകന് ബൈക്ക് ക്രെയ്‌സ് ആണെന്ന് അന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. അപ്പനെയും മകനെയും ഒരേ സെമിത്തേരിയിലാണ്  (നെല്ലിക്കുന്നം) അടക്കിയിരിക്കുന്നതെന്ന് പത്രങ്ങളില്‍ വായിച്ചു.  മുന്‍കാല നടന്‍ വിന്‍സെന്‍റിന്‍റെ മകന്‍റെ ഭാര്യയായിരുന്ന ജോണ്‍സണ്‍റെ ഉദ്യോഗസ്ഥയായ മകളാണ്  ഇന്ന് ജോണ്‍സണ്‍ കുടുംബത്തിന് ആശ്രയം. )

The Dictator is offensively funny

Sacha Baron Cohen pokes at the dictator prototypes

Human beings, however famous they may be, are cartoon characters for Sacha Baron Cohen, cowriter (there are 3 other writers), producer, and the every-frame lead in the mocu-feature ‘The Dictator’. Director Larry Charles exhibits a post Gaddafi, post Islamophobic and post Arab Spring aura where he fixes a narcissistic autocrat who has a pre Elizabethan conviction. Cohen impersonates Aladeen, the ‘after me deluge’ oil king who survives an overthrow attempt by his close aide.


My Cohen-like side did enjoy the mockery the impersonator lavished throughout the mostly indoor shot film. The extensive character study – Let’s agree to disagree, the dictator says in one scene – and the mimicry is comically relieving. There is even a Chomskyan anti-corporatocracy layer in the plot - Ben Kingsley’s Tamir, the left hand of the Supreme Leader Aladeen of the fictional Kingdom of Wadiya, would sell the country’s oil to China for billions of dollars only to buy a house next to George Clooney. But my refined side abhors the ridicule the film does, especially of women. Dialogues like ‘Bad news. It’s a baby girl. Where’s the trash bin?’ is passé. ‘The Dictator’s’ attempt to stretch the already bruised humor, like the helicopter tour scene where Aladeen and Tamir are suspected of mistaken terrorism from their 911 Porsche talk and the overused Sam Douglas mask talk are annoying. The dumb dupe of Aladeen drinks his urine and dumps it on the Israeli delegation at the UN assembly. Well, you got the taste of how far the Dictator can go.

Taking us to the beaten path to create incessant humor and all the slapstick attempts of the ‘Dictator’ could be forgiven (Who am I to forgive the absolute president-prime minister? Well, at least for some fraudulent moments, the Supreme Leader does offer democracy in his deliberate speech at the UN. ‘I’ll make Democracy one of my wives’, the leader says.). Aladeen who gained power at the age of 7 is not vain glorious for nothing. He held his own Olympics, where in the 100 meter race he shot his competitors. He changed over 30 Wadiyan words to Aladeen including positive and negative (so they have HIV aladeen).

Aladeen the dictator’s American concubine hurries up the business because she has ‘to do with the Italian PM tomorrow’. For the Wadiyan warlord, America is devil’s nest built by the blacks and owned by the Chinese (There is the difference between the Dictator and Eddie Murphie who made ‘Coming to America’). In the US, Ala says, the torture tools are relics, collected from the garage sale of the Shah of Iran. Aladeen has tools that work by Bluetooth.

As a political refugee in the US, at least according to the vegan humanist played by Anna Faris, Aladeen boasts Bin Laden is staying at his Wadiya guest house ‘ever since they shot the dupe’. Aladeen enjoys exhibiting bathroom humor and sexual comedy. I’m like hard and spiky outside, the leader says of him, but soft and marshy at the end.

Aladeen’s racism against women and nepotism for derogatory humor is a crime he has done to the art of world cinema. The absurd does not always get absorbed. It is not abuse but overuse that his exhellency is charged with. Behead him! (Supreme Leader, I wink my eye as I say this just like you used to do after you give the death order behind your enemy’s back).

http://news.kuwaittimes.net/2012/06/06/supreme-leader-the-dictator-is-offensively-funny-dictator-pokes-at-prototypes/ 

എണ്ണരാജാവ് ഡിക്‌റ്റേറ്റര്‍ സച്ച ബാരന്‍ കോഹന്‍ കോമഡി

അറബ് വസന്തത്തിന്‍റെ സുവര്‍ണ്ണ നാളുകളെ കൊഞ്ഞനം കുത്തുന്നു ബ്രിട്ടീഷ് ചലച്ചിത്രതാരം സച്ച ബാരന്‍ കോഹന്‍ 'ദ ഡിക്‌റ്റേറ്ററി'ലൂടെ. മോക്ക് ഷോ ഇത് പോലെ അസ്വാദ്യകരമായി അടുത്ത കാലത്തൊന്നും കണ്ടിട്ടില്ല.  എണ്ണരാജാക്കന്‍മാരുടെ സ്വഭാവ'ദു'വിശേഷതകള്‍  പഠിച്ച് തയ്യാറാക്കിയ തിരക്കഥ (കോഹന്‍ ഉള്‍പ്പെടെ നാല് പേര്‍ ചേര്‍ന്നാണ് സ്‌ക്രിപ്‌റ്റ്)  ഡയലോഗ് കോമഡിയുടെ ഏറുപടക്കങ്ങളാണ്. ഏറെയും തിയറ്ററില്‍ത്തന്നെ ഉപേക്ഷിക്കാവുന്നവ. ചില ഉദാഹരണങ്ങള്‍:

1. 'ഞാന്‍ വിചാരിക്കുന്നത് അവളൊരു 14 വയസുള്ള ആണ്‍കുട്ടിയാണെന്നാണ്'.
'അങ്ങേക്ക് അതും പ്രിയങ്കരമാണല്ലോ'.

2. ഭീകരവാദത്തിന്‍റെ ശരിക്കും രുചിയറിയണമെങ്കില്‍ ബിന്‍ ലാദന്‍ കക്കൂസില്‍ പോയതിന് ശേഷം നമ്മള്‍ ആ കക്കൂസില്‍ പോണം.


3. ഒരു പുരുഷന് ഒരു വജൈന കൊടുക്കൂ, അവന്‍ ഒരു ദിവസത്തേക്ക് ഹപ്പിയാവും. അവനെ കൈക്രിയ ചെയ്യാന്‍ പഠിപ്പിക്കൂ, അവന്‍ ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ ഹാപ്പിയാവും.
 
4. ഗര്‍ഭിണിയാണല്ലേ. എന്താണ് വേണ്ടത്?  ആണ്‍കുട്ടിയോ അബോര്‍ഷനോ?



കോമഡി ബാത്ത്‌റൂമില്‍ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്നില്ല എന്നത് ചിത്രത്തിന്‍റെ തിയറ്ററിന് പുറത്തെ ആയുസ്, ശുക്രഭാവിയില്ലെങ്കിലും, കൂട്ടുന്നുണ്ട്. ഏതാനും ഉദാഹരണങ്ങള്‍:
 
1. ഏഴാം വയസില്‍ വാഡിയ (ലിബിയയോട് സാമ്യമുള്ള സാങ്കല്‍പിക)രാജ്യത്തിന്‍റെ ഭരണമേറ്റ എണ്ണരാജാവ് അലാദീന്‍, വാഡിയന്‍ ഭാഷയിലെ ഏതാനും വാക്കുകള്‍ സ്വന്തം പേരാക്കി മാറ്റി. അങ്ങനെ അലാദീന്‍ എന്ന വാക്കിന്  ഉണ്ടായ അര്‍ത്ഥങ്ങളിലൊന്നാണ്  പൊസിറ്റീവ്. അപ്പോള്‍ എച്ച് ഐ വി അലാദീന്‍ എന്നു പറയേണ്ടി വരും.



2. അലാദീന്‍ സ്വന്തമായി ഒളിമ്പിക്‌സ് നടത്തി. 100 മീറ്റര്‍ ഓട്ടത്തിന് അലാദീന്‍ തോക്കും പിടിച്ച് ഓടാനുണ്ടാവും. മൈക്കിലൂടെ ഗെറ്റ് സെറ്റ് കേട്ടതിന്  ശേഷം രാജാവ് ഓടിത്തുടങ്ങും. ഓട്ടത്തിനിടയില്‍ തിരുമനസ് തന്നെ വെടിയുതിര്‍ക്കും. അപ്പോഴാണ്  മറ്റ് മല്‍സരാര്‍ത്ഥികള്‍ ഓട്ടം തുടങ്ങുക. ആരെങ്കിലും തൊട്ടു പിന്നാലെ എത്തുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ തിരുമനസ് തിരിഞ്ഞ് വെടി വച്ച് വീഴ്‌ത്തും.


3. രാജാവിന് അമേരിക്കക്കാരി അഭിസാരികയുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം ഇടപാട് കഴിഞ്ഞ് രാജാവ്: സ്വന്തമായി കുറച്ചു നേരം കൂടി നില്‍ക്കുമോ? എന്നെ ഒന്നുകൂടി കെട്ടിപ്പുണരാന്‍?
ഇല്ല എനിക്ക് ഇറ്റാലിയന്‍ പ്രധാനമന്ത്രിയെ കെട്ടിപ്പിടിക്കേണ്ടതുണ്ട്.
 
4. നെഞ്ചില്‍ വെടിയേറ്റിട്ടും രാജാവിന്‍റെ ഡ്യൂപ് മരിച്ചില്ല. തലക്ക് വെടിയേറ്റ് മരിക്കാന്‍ പറഞ്ഞാണ് അവനെ അപ്പോയിന്‍റ് ചെയ്തത്!
 
5. വാഡിയയെ ഡെമോക്രസിയാക്കുന്ന യുഎന്‍ പ്രമേയത്തില്‍ ഞാന്‍ ഒപ്പു വയ്ക്കുക എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ വിദേശരാജ്യങ്ങളുടെ എണ്ണതാല്‍പര്യങ്ങള്‍ക്ക് ഒപ്പുവക്കുകയെന്നതാണ്. അമേരിക്കയെന്ന കറുത്ത വര്‍ഗ്ഗക്കാരാല്‍ സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട് ചൈനക്കാരാല്‍ ഭരിക്കപ്പെടുന്ന രാജ്യത്തിലെ ഒരു ശതമാനം ആളുകള്‍ എല്ലാ സ്വത്തും കൈയടക്കി വച്ചിരിക്കുന്നു. ജനാധിപത്യമെന്നാല്‍ ഓരോ വിഡ്ഡിത്തങ്ങളെയും പരിഗണിക്കുകയെന്നാണ്. (യുഎന്‍ പ്രസംഗത്തിനിടെ വെജിറ്റേറിയന്‍ ആക്‌റ്റിവിസ്‌റ്റ് നായികയെ കണ്ടപ്പോള്‍) എന്നാലും ഞാന്‍ ഡെമോക്രസിയെ എന്‍റെ ഭാര്യമാരില്‍ ഒരാളാക്കുന്നു.

 

രണ്ട് അംബരചുംബികള്‍ക്കിടയില്‍ റോഡിന് കുറുകേ കമ്പിയിലൂടെ പാസ് ചെയ്യുമ്പോള്‍ ശരീരത്തിന്‍റെ ഭാരം കുറക്കാനായി മൂത്രം പാസ് ചെയ്യുന്നതും പോരാഞ്ഞ് അപ്പിയിടുന്നതും,  സൂപ്പര്‍മാര്‍ക്കറ്റില്‍ വച്ച് ഒരു അടിയന്തിര പ്രസവമെടുക്കുന്നതിനിടെ ഫോണ്‍ വരുന്നതും തിരക്കില്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ വയറ്റിനകത്താകുന്നതും തുടങ്ങിയ കാടു കയറിയ തമാശകളും നിറഞ്ഞ ചിത്രം സോദ്ദേശ്യ ദുരുദ്ദേശ്യ കളങ്ങള്‍ക്ക് പുറത്താണ്.  ആ സിനിമയുടെ വ്യാകരണം അങ്ങനെയാണ്. എങ്കിലും കുവൈറ്റ് ടൈംസ് റിവ്യൂവില്‍ ഞാനിങ്ങനെ എഴുതി. ചലച്ചിത്രകലക്കെതിരെ സച്ച ബാരന്‍ കോഹന്‍ കുറ്റം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. അയാളുടെ തലയറുക്കുക! (ഞാന്‍ കണ്ണിറുക്കുന്നു, തിരുമനസ് ചെയ്യാറുള്ളതു പോലെ).

http://news.kuwaittimes.net/2012/06/06/supreme-leader-the-dictator-is-offensively-funny-dictator-pokes-at-prototypes/ 

iranian oscar film a separation

http://news.kuwaittimes.net/2012/05/30/inseparable-lives-in-a-separation-best-foreign-oscar-film-reminds-life-is-not-separate-from-who-live-it/

The Best Foreign Oscar film reminds life is not separate from who live it.


‘A Separation’ is about the gulf between necessities and luxuries, responsibilities and aspirations, and lives that are torn between truths and lies. The religious, economical and gender dichotomies and disparities play a crucial role in this dramatic Iranian social labyrinth that deserved the Best Foreign Film Oscar this year. More than a couple’s separation – the issue here is to leave Iran for the sake of a child or reamin for the sake of the father. A battle between tradition and modernity, the film is full of questions captured in the daily routines of life. The audience is the judge. Life is at first manageable and easy going, as Nader the protagonist seems to think, but he encounters problems and issues along the way, making life as rough as a sandstorm.




The writer-director Asghar Farhadi scans a few lives that are ultimately inseparable and he seems to say Tehran – with its bustle and beauty – is not very far from us. Along with Iranian film gems Makhbalbaf and Panahi, Farhadi builds his sequences cleverly forcing us to go back to the early scenes to see who said what. There is a conflict between ‘I ought to’ and ‘I want to’ among the characters, who range from an upper middle class banker to a cobbler and a pregnant maidservant. The film takes an empathetic tone with the 11-year-old sixth grader, who is sandwiched between her poles apart parents even when the film ‘narratively’ tries to be neutral.



A contrasting study is well sketched between the apparently well to do, city-dwelling young girl and the most-of-the-time silent daughter of the home nurse, who hails from the countryside. There are undertones that are fully baked but half served – like the deeply religious woman who keeps secrets from her husband, a sick old man who gradually loses the ability to speak, and a dominating husband who is also a 'self-beater'.


This self-inflicted pain is part of the film’s structure. As the film gently progresses, the audience is doomed – not negatively – to witness the accounts of the suppressed feelings of the characters. In one scene the hero, separated from his wife and frustrated by the maid, bathes his frail father and sobs uncontrollably without the old man noticing.



The wife is also seen crying to an unresponsive father-in-law – he suffers from Alzheimer’s – saying ‘he never asked me to stay’. The veiled beautiful faces of the young generation seem like candles – lighted but burning within. Watch it if you would like to be showered in that candle light.

കണ്ണുകള്‍ (വീഡിയൊ)

http://www.youtube.com/watch?v=5B9JBzXd9I8 ----------------------
തൊട്ടേനേ ഞാന്‍ മനസ് കൊണ്ട് കെട്ടിപ്പിടിച്ചേനേ എന്ന ഗാനത്തിന്‍റെ വിരുത്തത്തില്‍ വയലാര്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടു: നീലക്കണ്ണുകളോ, ദിനാന്ത മധുര സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ തന്‍ .. പാതിയടയും നൈവേദ്യ പുഷ്‌പങ്ങളോ! അനുരാഗകഥകള്‍ കൈമാറാനുള്ള വഴിയായും ചിമ്മിയും പിടഞ്ഞും ഇടഞ്ഞും കണ്ണുകള്‍ ഒരുപാട് ഗാനങ്ങളിലൂടെ കൂമ്പിയും കളിയാടിയുമിരുന്നു. 'ഈറന്‍പീലിക്കണ്ണുകളില്‍ ശോകം വീണ്ടും മയ്യെഴുതി' എന്ന് മമ്മൂട്ടി ഒരു പടത്തില്‍ മാധവിയോട് പാടുന്നു. കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞുതുളുമ്പുവാനും തൂവാനും കൂടിയായിരുന്നു. ഉല്‍സവമല്‍സരമേളകളില്‍ കണ്ണുകള്‍ സുറുമയും ചാന്തുമെഴുതി. മാനുകളും മീനുകളും മയിലുകളും മിഴികളില്‍ എഴുന്നു വന്നു. സര്‍വോപരി സ്വാമിക്ക് ഓടിയെത്താനുള്ള ഇടവുമായി കണ്ണുകള്‍. -------------------------------------------------------------------------------------- ഈ വീഡിയോ (http://www.youtube.com/watch?v=5B9JBzXd9I8 ) എടുക്കുമ്പോള്‍ ഇത്രയുമൊക്കെ എന്‍റെ കണ്ണിലുണ്ടായിരുന്നു; കണ്‍മുന്നിലും.

Jahra's young stories

Jahra's young authors 'unleash' their stories

'Thirty years ago a woman was divorced from a rich man' - begins a story 'Lost Lima', penned by Turki Abdullah, a 7th grader. In the 20-page story (set in Mexico) Lima the 15-year old daughter of the divorced woman who grew up in an orphanage home, ran away and was rescued by a kind old woman. Events unfold through strange and odd episodes until we find Lima living happily with her parents and the old woman. From happiness, cooperation to environmental care and animal husbandry, emotions rule the stories written by the students ranging from grade 1 to 9 as part of the writing month conducted at Kuwait Bilingual School. --------------------------------------------------------------------------- 'What is better than kissing your child when he is crying', goes a line in a story. The school organized an exhibition of kids' books for the public where many parents came and read to their surprises, their children's and other kids' stories. ----------------------------------------------------------------------------- Poverty, violence, drugs and other forms of evil also find their place in some stories. 'Protecting Program', a gory story, authored by 9th grader Abdulrahman Assad tells about a storekeeper who married the daughter of a poor widower. He then sells his child, much to the anger of his wife, (and to the agony of his English teacher). He was brutally killed at the end by his wife who leaves no proof for the police to arrest her. When asked why their stories sound so unfamiliar, both Turky and Abdulrahman said they wanted imagination take over their day to day reality. ------------------------------------------------------------------------------- "I had many delightful moments going through 500 plus stories", agrees Susan Jenkins, the English coordinator at the school. This is more than I expected, she said. Their imagination is soaring; voice is varying and perspective changing. To look from a different point of view is not easy with today's kids, she added. --------------------------------------------------------------------------------- Stories of high morals were the most found genre in the two-day young author exhibition. Tamara Mubarak's character, Abdullah throws soda cans and plastic wrappers from their car on the way to the beach. The environment unfriendly Abdulah also smashes a bottle on the beach before he goes for swimming. When he comes back from the water, 'Agrhrr!!' writes Tamara, 'the glass piece went into Abdullah's feet.' The story ends when Abdullah later learns his lessons at the hospital. ------------------------------------------------------------------------------ In another moral story, one of the fighting boys ends up in jail 'when they continued to fight even in front of the police'. Other environment themed works were plays collectively written by Grade 5 girls. “They brainstormed the idea, formed and named characters, including narrators”, said their teacher Meghan Bigwood. One play talks about a competition on taking care of the environment. "A dry topic like environment would be ignored. So we put some element of competition in it", said one of the young authors. ------------------------------------------------------------------------------- Kid characters who are happy when they are sick because they don't have to go to school; A kid who poisons her math teacher and makes the teacher dance; A bug traveling through London, Madrid and other places through the days of the week; A poor worm that was accidentally stamped by a child; The pirate who kills people by his sneeze, and realist fiction like community helpers also found their way to the imagination of the kids. -------------------------------------------------------------------------------- Earlier, the school had month-long activities on writing. Anagrams, puzzle-jokes (Why did the chicken cross the road? To get away from the burger shop!) both in English and Arabic were put up on the bulletin boards where students had to find crazy solutions. The classroom doors were decorated with details of an author as part of the 'Author of the Week' activity. Classes were given topics in English and Arabic before the students went bang with a flood of stories. --------------------------------------------------------------------------------- KG children also took part with their single character - one-page picture story about samak (fish), asad (lion), pat (duck), arnap (rabbit) and a girl who is eating salad. The nursery teachers stood by the wall mounted stories of the little authors to explain 'This is a tree, this is a bear', inviting and invoking the Alice in Wonderland in us. --------------------------------------------------------------------------------- And for more serious readers, here is a story on recession - 'A Spanish citizen goes to the US, learns English and goes back to his country equipped with a skill' is the theme in a story written by 8th grader Abdulaziz Mamdouh. The title he gave to his story is open to more conclusions: 'Untitled'.

Blessed by baby shower

http://news.kuwaittimes.net/2012/04/26/baby-showers-unite-mothers-to-be/

The mother-to-be was at her workplace, waiting for office to disperse so that she could go home. Her friends and colleagues, mostly Arab nationals Americans, Indians and Filipinos hurriedly packed gifts for Bahraini national Fatema, their eight-month pregnant friend, as part of a tradition called ‘Baby Shower’ where friends gather to bless the mother and child. When gifts and food were laid out and everything was ready, Fatema was ushered into the party room, and they broke the suspense. “Shh… we don’t want to shock a pregnant woman,” said Amal, her long-time friend. “By the way, men are not allowed,” she winked. Baby shower celebration is usually held after the birth of a child in most part of the Middle East. It is slowly shedding its rigidity, absorbing elements from other cultures. In Kuwait, where expats are free to observe their traditions, an eclectic cultural mix has also impacted customs like baby shower. “It’s like a birthday celebration for us,” said Basmeh, part of Fatema’s baby shower. “It’s an occasion for all of us to share our joy.” “Some mothers-to-be cover their faces during the baby shower,” said Maha who resides in Jabriya. “This is done to make sure that the baby will not be ‘cursed’ by an ‘evil eye.’ Even if we hold a baby shower after the baby’s birth, we refrain from lavishing praises like ‘Wow! The baby is beautiful!’We whisper, ‘Mashallah, the baby is healthy.’” In Egypt, Maha said, a custom named ‘Soboo’a’ is practiced where the mother steps over the baby that is laid on the floor. “This is also to emphasize the mother’s protective authority over the baby and to spare it from bad luck,” she said. Fatema, dressed in an abaya, face uncovered, did not seem to have a stink in the eye to be part of the baby shower organized by friends. She sat in a chair beside her friend Mayada who, unwrapped gifts one by one. There were teethers, moving toys, baby quilts, among other things. There was an Arabic book about baby care and a DVD containing lullabies. But the most surprising gift was the gender specific baby clothing. “That’s a big change now,” said Amal who let me in to the room and asked a shy Fatemah to take a photograph. “Many things that were once kept secret are open now,” she said amid while flashes from iPhones and Galaxy phones blinded the room. “You’ll see these photos tonight on Facebook,” she said. Someone had brought chocolate-covered rice crispy treats. Everyone was about to begin feasting. I asked Fatema if she had anything to say. She glanced towards the door, “I asked my husband to attend the baby shower,” she said. “Probably he doesn’t know men ARE allowed in!” http://news.kuwaittimes.net/2012/04/26/baby-showers-unite-mothers-to-be/

രതിയുടെ പ്രവാസമുഖങ്ങള്‍(വീഡിയോ)

http://www.youtube.com/watch?v=AiGWnv-npx8

രതിയുടെ പ്രവാസാനുഭവം ഗള്‍ഫ് നാടുകളിലെ മരുഭൂമികളില്‍ മാത്രമല്ല, നാട്ടില്‍ത്തന്നെ, അവനവനില്‍ത്തന്നെ പല അളവുകളിലും കാലങ്ങളിലും തുളുമ്പുന്നുണ്ട്. പൂര്‍ത്തീകരിക്കപ്പെടാത്ത മൂര്‍ച്ഛകളില്‍ ഒന്നു മാത്രമാണത്. വിവാഹിത ബാച്ച്‌ലേഴ്‌സ് കൂടുതല്‍ പാര്‍ക്കുന്ന ഒരു പ്രവാസപ്രദേശമെന്ന നിലയില്‍ ഗള്‍ഫ് പ്രവാസികളില്‍ അത് കൂടുതലായി ഹോമിക്കപ്പെടുന്നു. ഉപവാസങ്ങളിലും ത്യാഗങ്ങളിലും ഉയര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന ഉപേക്ഷയാണത്. ഫ്രോയ്‌ഡിന്‍റെ ജീവചരിത്രകാരന്‍ ഏണസ്‌റ്റ് ജോണ്‍സ് പറഞ്ഞ അഫാനിസിസ് - രതിചോദനകളുടെ അഭാവം; ഒരിക്കലും അവസാന പടവുകളിലെത്താതെ സിസിഫസീകരിക്കപ്പെടുന്ന അനോര്‍ഗാസം; ജീവന്‍ വെടിയുന്ന നിമിഷങ്ങള്‍ പോലും ഉത്തേജനം കൊണ്ടുവരുമെങ്കില്‍ അത് - ഇതൊക്കെ പ്രവാസരതിയുടെ അതിഭാവുകത്വങ്ങളാവാം. എങ്കിലും ബാഷ്‌പീകരിക്കപ്പെട്ട് പോകുന്ന വികാരങ്ങള്‍ ഉച്ചച്ചൂട് പോലെ സത്യമായി നില്‍ക്കുന്നു. അതിന്‍റെ പോക്കുവെയിലില്‍ പിറന്നതാണ് ഈ വീഡിയോ - മണല്‍പെയ്‌ത്ത്. http://www.youtube.com/watch?v=AiGWnv-npx8 വേഷമിട്ട പൌലോസില്ലായിരുന്നെങ്കില്‍ സത്യമാകാതെ പോകുമായിരുന്ന എന്‍റെ വീഡിയോ ശ്രമം.

malayalam folk song ente peril oraalmarathil

എന്‍റെ പേരിലൊരാല്‍മരത്തില്‍ കൂട് കൂട്ടാനായ്
കൊണ്ടുപോയി, കൊണ്ടുപോയി അമ്മ കാണ്‍കെ പാത്തു വച്ചെല്ലാം
എന്‍റെ കൈയില്‍ ഒരോട്ടുവളയില്‍ കോര്‍ത്ത് വക്കാനായ്
കൊണ്ടു പോയി വര്‍ണ്ണമീനുകള്‍ നോക്കി വച്ചെല്ലാം

നാട്ടുകടവില് പാട്ടു മൂളണ ചെമ്പരത്തിക്ക്
നിന്‍റെയാല്‍മരക്കിളീക്കൂട് വിട്ട കാറ്റ് തൊട്ടെന്നോ!
കണ്ടീല അവിടെയെങ്ങും ഒരാലില പോലും
കണ്ടു ഞാനൊരു ചെമ്പരത്തി ചിത്രത്തിലെങ്ങോ

ചായ്‌ച്ചു കെട്ടിയ കുളപ്പുരയില് കളഞ്ഞു പോയെന്നോ
അതോ കായ്‌ച്ചു നിക്കണ കാവില്‍ നീയാ ഓട്ടുവളയിട്ടോ?
കുളവുമില്ല, പുരയുമില്ല, കളഞ്ഞു പോയത് വളയുമല്ല,
ഓട്ടുവളക്കായി കുഴച്ച മണ്ണ്, പൊന്നരി മണ്ണ്

മണ്ണും മരവും പോയെന്നാകിലും
മനസില്‍ മഴ പോല്‍ മലയാളം, അച്ഛന്‍മലയാളം
മറക്കില്ല, മടിക്കില്ല, മരവിക്കില്ല
മലയാളം, മലയാളം, അച്ഛന്‍മലയാളം
http://www.youtube.com/watch?v=hUp6-WxNNVk&feature=channel&list=UL

kuwait's new Malayalam FM radio

New FM radio tunes
expats into roots

Connecting Indian expats to their roots and gluing musically-inclined Egyptians to their seats, new radio stations are foraying into Kuwait in aplomb. The Indian FM radio station, 98.4 U FM, will be officially launched on April 14, the Hindu festival of Vishu (Malayalam new year). It 'caters to the need of expats' claims the ongoing test broadcast advertisement. The test broadcast now runs Malayalam, Tamil, Hindi songs and jingles that resound the latest Bollywood hits. The Egyptian operated makanfm.com, also on test transmission, offers unlimited Arabic songs and programs that vary between religious and spirited debates.


Kuwait's Marina FM-assisted 98.4 U FM is a much awaited dream come true for many. The inception of an expat-oriented radio began a year ago. Manu Chandrashekhar, Program Convener, said about 17 professionals from TV-radio fields in India were recruited, and the station uses internationally renowned Dalet radio software. Experienced technicians and nine radio jockeys, in addition to locally recruited administrative staff make the 98.4 U FM team a force to reckon with, and it aims to spread it wings, Manu said. The staff, hand-picked without the interview process will work in two shifts. "Our concept is the pure infotainment for the Indian community", Manu said. The station observed earth hour by shutting down last evening from 8.30 to 9.30.

The FM team boasts a vast collection of 52,000 Malayalam, Tamil and Hindi songs that will be aired. Plans are on the anvil to include every half-hour news, announcements, phone-in programs and advertisements in its 24/7 format. The team is busy working on the background and scheduling its program list, to be transmitted from Muthala station. Manu said hypermarkets and small-scale companies have expressed interest in placing advertisements.

Since March 21, (the day 98.4 U FM went on air) the test broadcast has become a talk of the town. Music lovers and listeners circulated e-mails, sharing the good news. Some believe that such a station should have been made a reality much earlier. Others felt that listening to music and news is the best can help pass time while waiting in traffic.

Egyptian internet radio makanfm.com will broadcast 'Matigi nitkalam,' an online voice chat program where people describe funny real-life incidents. Football, technology, hit chart will also be featured in the internet radio station that can be accessed through Real Media and Windows Media Player. "It is team work where a few Egyptians make an online space for a large number of compatriots who will be connected through the programs they listen to," said Sherif Ismail, who does advertisements for the internet radio.

As for 98.4 U FM, being able to bridge the gap between India and Kuwait brings in more good news. The festival of Vishu signifies the first thing seen on the day, believed to have a bearing on one's life in the coming years. The FM's launch could not be timed any better.

പാന്‍ സിങ്ങ് തൊമര്‍: വില്ലന്‍ ഇന്ത്യ തന്നെ

ഇന്ത്യന്‍ കായികരംഗത്തെ പാടിപുകഴ്‌ത്തപ്പെടാത്ത പലരില്‍ ഒരാള്‍ - പാന്‍ സിങ്ങ് തൊമര്‍ - തൊള്ളായിരത്തി അമ്പതുകളില്‍ സ്‌റ്റീപ്‌ള്‍ ചെയ്‌സില്‍ ദേശീയ ചാംപ്യന്‍ - മധ്യപ്രദേശിലെ വിദീഷക്കടുത്ത ഗ്രാമത്തിലെ സ്വന്തം കൃഷിയിടം ബന്ധുക്കള്‍ കൈക്കലാക്കിയത് തടയാന്‍ നിയമത്തിനോ പാന്‍ സിങ്ങിന്‍റെ മിലിട്ടറി പശ്ചാത്തലത്തിനോ കായിക മെഡലുകള്‍ക്കോ കഴിയാതെ വന്നപ്പോള്‍ പ്രതികാരവേഗനായി, കാട്ടുകൊള്ളക്കാരനായി ചമ്പല്‍ക്കാടുകളുടെ ഓരത്തെ ഗ്രാമങ്ങളെ വിറപ്പിച്ച് 1981ല്‍ പൊലീസിന്‍റെ വെടിയേറ്റ് മരിച്ചു.

മറ്റ് കായികപ്രമുഖര്‍ -‍ ഒളിപിക്‌സ് ഹോക്കി ഗോള്‍ഡ് നാലു തവണ മെഡലിസ്‌റ്റ് ശങ്കര്‍ ലക്‌ഷ്‌മണ്‍ വൈദ്യസഹായം കിട്ടാതെ മരിച്ചു; കെ ഡീ ജാദവ്, 1952 ഒളിമ്പിക്‌സ് ഗുസ്‌തിയില്‍ വെങ്കലം, ദരിദ്രനായി മരിച്ചു; സര്‍വന്‍ സിങ്ങ്, 1954 ഏഷ്യന്‍ ഗെയിംസ് ഹര്‍ഡില്‍സില്‍ നേടിയ സ്വര്‍ണ്ണം വില്‍ക്കേണ്ടി വന്നു... ഇവര്‍ക്കൊക്കെയും സമര്‍പ്പിച്ച പാന്‍ സിങ്ങിന്‍റെ ജീവിതകഥാ ചലച്ചിത്രം - പാന്‍ സിങ്ങ് തൊമര്‍ - കണ്ടു കഴിയുമ്പോള്‍ വില്ലന്‍ ഇന്ത്യ തന്നെയെന്ന് മനസിലാവും. ചിത്രാന്ത്യത്തില്‍ കൂട്ടാളികളെല്ലാം കൊല്ലപ്പെട്ടിരിക്കുന്നെന്ന് മനസിലാക്കി ഒറ്റക്ക് പൊലീസ് സംഘത്തെ കാല്‍മുതലായ വേഗതയാല്‍ മാത്രം നേരിട്ട - കനാല്‍ ചാടിക്കടക്കുന്നത് വാസ്‌തവമായിരുന്നെന്ന് ചരിത്രകാരന്മാര്‍ പറയുന്നു - പാന്‍ സിങ്ങിനെ പൊലീസ് വെടിയുണ്ട വീഴ്‌ത്തുമ്പോള്‍, ജീവിതതടസങ്ങള്‍ ചാടിക്കടന്ന അയാളുടെ കാലവേഗതയെ സ്‌ക്രീനില്‍ വേഗം മറിക്കുന്നുണ്ട് സംവിധായകന്‍ തിഗ്‌മന്‍ഷു ധൂലിയ.

പാന്‍ സിങ്ങിന് ശരീരഭാഷ കൊടുത്ത ഇര്‍ഫാന്‍ ഖാനെ - ഹിന്ദി സിനിമയുടെ ചേരിമുഖങ്ങളിലൊന്ന് - ചലച്ചിത്രലോകം ആദരിക്കണമെന്നാഗ്രഹിച്ചു പോകുന്നു. സൈന്യത്തില്‍ ചേരുമ്പോള്‍ പാന്‍ സിങ്ങ് മറ്റു പലതുകളോടുമെന്ന പോലെ ഭക്ഷണാര്‍ത്തിയുമുള്ളവനാണ്. അത്താഴത്തിന് റൊട്ടി കൂടുതലെടുത്തപ്പോള്‍ അത്‌ലറ്റിക്‌സില്‍ ചേര്‍ന്നാല്‍ പോഷകാഹാരം കഴിക്കാമെന്ന് കമന്‍റ്. ഗ്രാമത്തിലെ വീട്ടില്‍ അറിഞ്ഞും അറിയാതെയും ചട്ടി പൊട്ടിക്കുന്ന ഭാര്യയുടെ അടുത്ത് നിന്നും എത്താന്‍ വൈകിയ ഒരു നേരത്ത് ശിക്ഷയായി കിട്ടിയ ഓട്ടം പാന്‍ സിങ്ങ് അസലായി ഓടിത്തീര്‍ക്കുന്നത് ആര്‍മിയുടെ കണ്ണില്‍ പെട്ടു. പിന്നെയങ്ങോട്ടുള്ള ഓട്ടം അയാള്‍ ഓടിത്തീര്‍ക്കുന്നത് ചിരിച്ചും കരഞ്ഞും കോപിച്ചുമാണ്.

1958ല്‍ ടോക്കിയോ ഏഷ്യന്‍ ഗെയിംസില്‍ ഓട്ടത്തിനിടെ ഉപയൊഗിച്ച് പരിചയമില്ലാത്ത സ്‌പൈക്ക് ഷൂസുകള്‍ ട്രാക്കില്‍ വച്ച് ഊരിക്കളഞ്ഞാണ് പാന്‍ സിങ്ങ് ഓട്ടം പൂര്‍ത്തിയാക്കുന്നത്. ഒരു ജാപ്പനീസ് ആരാധിക ഐ ലവ് യു എന്നും പറഞ്ഞ് എടുത്ത ഫോട്ടോയൊക്കെ സിനിമക്കായി ചേര്‍ത്തതാവാം. എന്നിട്ട് വേണമല്ലോ ഭാര്യക്ക് കലഹിക്കാന്‍. സിനിമ പാന്‍ സിങ്ങിനോടൊപ്പം ഓടിയെത്താതിരിക്കുന്നതു പോലെയാണ് മറ്റ് പല സീനുകളിലും. പൊലീസിനെ നേരിടുന്നതിലും തരിശുനിലങ്ങളില്‍ ശയിക്കുന്നതിനും കണക്ക് തീര്‍ത്തിട്ടും ജീവിതം ബാക്കിയായി കിടക്കുന്നത് കണ്ടും കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചും ഗ്രാമത്തെപ്പോലെ പൊടിപുരണ്ട ഒരു പുറംശാന്തന്‍. അയാളുടെ ഇച്ഛാശക്തിയും ശക്‌തി സ്രോതസ്സും വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നതില്‍ സിനിമ പിറകെയാണ്. ഇത് സംവിധായകന്‍ റഫറിയായി ബോധപൂര്‍വം മാറി നിന്നതിനാലാവാനും മതി.

യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ജീവിച്ചിരുന്നയാളെന്ന നിലക്ക് - ഇന്ത്യന്‍ കായികരംഗവും മറ്റു രംഗങ്ങളും ഇന്നും ഇതേ ട്രാക്കിലാണെന്ന നിലക്കും - ഈ സിനിമയെ ഗാലറിയിലിരുന്ന് കൈയടിച്ചാല്‍ പോര എഴുന്നേറ്റ് പിറകേ ഓടണം. ബോളിവുഡിലെ ചേരിക്കാരുടെ കൂട്ടയോട്ടം ലോകസിനിമയില്‍ പുത്തന്‍ ട്രാക്കുകള്‍ സൃഷ്‌ടിക്കും.

http://varthapradakshinam.blogspot.com/2012/03/paan-singh-glamor-less-on-shameless.html

Paan Singh, the glamor-less on a shameless system

http://news.kuwaittimes.net/2012/03/17/a-glamour-less-hindi-film-on-a-shameless-system/

A glamour-less Hindi film
on a shameless system

'Impossible', I kept on telling myself while watching the no-song-and-dance, utterly unattractive (in terms of sets and glitz), Bollywood film, Paan Singh Tomar, a biopic on India's steeple chase champion of the 1950s, who turned into a bandit because the government officials turn down his military background and medals when his life becomes embroiled in a land dispute. The movie has no bankable stars
and guaranteed plot, ushering in a new breed of Bollywooders who care to dare. The movie, directed by National School of Drama product Tigmanshu Dhulia has garnered rave reviews in India and across the globe.



Hindi cinema does delve, occasionally, into the grim and gory. Shekhar Kapur's Bandit Queen is one such example. Dhulia, it is reported, came across the Paan Singh episode when he was working on the sets of Bandit Queen in the Chambal Valley of Madhya Pradesh, central India. The fact that it took so long for Dhulia to bring the
soldier-athlete-bandit saga is because the director wanted a hit movie in his kitty before embarking on a social subject.

In real life, Paan Singh, who was killed in a police encounter in 1981, was the victim of a system that does not help the helpless. The six feet tall villager joined the Indian Army in the hope of getting better food. In an emotional scene, and that is rare, Paan Singh is denied extra chappatis (Indian flatbread). "Go and join the Athletics department to receive nourishing food," he is told. In another scene, as fate would have it, he returns to the camp late from a frustrated
wife - she drops a pot in desperation. Paan Singh's talent for running is discovered by the Army while meting out running as a punishment for tardiness.

"Give the ice-cream before it melts," orders a major and Paan Singh runs to the destination in time, later to be identified as the 'ice-cream man' by the major's wife in the competition that brought Paan Singh a medal. He took part in the 1958 Asian Games in Tokyo, ran barefoot because he was not used to the spiked trainers provided. For seven years, he reigned as the undefeated champion in steeple chase.

Hurdles came along as he ran the race of life. The second half of the movie, jointly penned by the director and Sanjay Chauhan overtakes Singh as the villain. His 'ancestral land' was grabbed by relatives who turned 'goondas'(thugs) when their authority was questioned. Paan Singh's teenage son is beaten and his aged mother is brutally killed. Paan Singh turns into a bandit with a gang, and exacts revenge that is partly glorified, reaching the 'finish' line of life, by winning our pity.

Paan Singh's revenge is justified when India's officialdom is exposed as the real villain. In a scene, Paan Singh is ridiculed by the police: 'So steeple chase means running in the water. Are you not cold, wearing shorts?'

'Impossible' I thought, as I was watching Irrfan, a forgotten talent in Bollywood just like sports stars who have been wiped off from Incredible India's memory. It is not impossible for Irrfan to find himself at the National Film Awards venue to receive a Best Actor award and for the movie, who knows, to reach the finishing line of the Best Foreign Language film in the next Oscar Awards.

കുറുക്കന്‍റെ വാസ്‌ത; സിംഹത്തിന്‍റെ പ്രൊപ്പോസല്‍

1. മരുപ്പച്ചയില്‍ ജീവിച്ചിരുന്ന ഒട്ടകം രോഗിയായത് അറിഞ്ഞ് ദൂരെ കാട്ടില്‍ നിന്ന് മൃഗബന്ധുക്കളൊക്കെ ഒട്ടകത്തെ വിസിറ്റ് ചെയ്യാന്‍ തുടങ്ങി. യാത്രാക്ഷീണം കാരണം പല ബന്ധുക്കളും മരുപ്പച്ചയില്‍ കുറച്ച് നാള്‍ തങ്ങി. രോഗവിമുക്തനായി എണീറ്റ ഒട്ടകം പക്ഷെ മരുപ്പച്ച അപ്രത്യക്ഷമായത് കണ്ട് വീണ്ടും രോഗബാധിതനായി.

2. തൊണ്ടയില്‍ കുടുങ്ങിയ മുള്ളെടുക്കാന്‍ ഓടിനടന്ന ചെന്നായ കൊറ്റിയെക്കണ്ട് കാര്യം പറഞ്ഞു. അതിനെന്താ എന്നു പറഞ്ഞ് കൊറ്റി നീണ്ട കൊക്ക് ചെന്നായുടെ തുറന്നു പിടിച്ച വായിലേക്കിട്ട് മുള്ള് പുറത്തെടുത്തതും ചെന്നായ പോകാനൊരുങ്ങി. എന്‍റെ പ്രതിഫലമെവിടെ എന്ന് ചോദിച്ച കൊറ്റിയോട് ചെന്നായ പറഞ്ഞു: നിന്‍റെ തല എന്‍റെ വായിലായപ്പോള്‍ ഞാന്‍ വായടക്കാഞ്ഞത് നിന്‍റെ പ്രതിഫലം.

3. ഗ്രാമീണപ്പെണ്‍കൊടിയില്‍ അനുരക്തനായ ഒരു സിംഹം വിവാഹാലോചനയുമായി അവളുടെ വീട്ടില്‍ ചെന്നു. പല്ലും നഖവും കളഞ്ഞിട്ട് വരികയാണെങ്കില്‍ അവള തരാമെന്നായി അവളുടെ അച്ഛന്‍. പ്രേമം തലക്കു പിടിച്ച സിംഹം പല്ലും നഖവും കളഞ്ഞ് വന്നപ്പോള്‍ അച്ഛന്‍ സിംഹത്തെ തല്ലിക്കൊന്നു.

4. യൌവ്വനം മുഴുവന്‍ മുതലാളിക്ക് വേണ്ടി ഓടിത്തളര്‍ന്ന കുതിരയോട് മുതലാളി ഒരു ദിവസം പൊയ്‌ക്കൊള്ളാന്‍ പറഞ്ഞു. എന്നെക്കൊണ്ട് കഴിയാവുന്ന ജോലിയൊക്കെ ചെയ്യാം, പിരിച്ചു വിടരുതെന്ന് അപേക്ഷിച്ച കുതിരയോട് 'ഒരു സിംഹത്തെ പിടിച്ചു കൊണ്ടുവരാനൊന്നും നിനക്ക് പറ്റില്ലല്ലോ' എന്ന് ക്രുദ്ധനായി മുതലാളി. വഴി നീളെ കരഞ്ഞ കുതിരയുടെ കഥ കേട്ട് കുറുക്കന്‍ സഹായിക്കാമെന്നായി. നീ ചത്തത് പോലെ കിടക്കണം, ഞാന്‍ പറയുമ്പോള്‍ മുതലാളിയുടെ അടുത്തേക്ക് പോകണമെന്ന് ഉപദേശിച്ച് കാട്ടില്‍ പോയി സിംഹത്തോട് പറഞ്ഞു: പെരുവഴിയില്‍ ഒരു കുതിര ചത്തു കിടക്കുന്നു. അതിനെ എങ്ങനെ ഇവിടെ കൊണ്ടു വരുമെന്ന് സംശയിച്ച സിംഹത്തോട് നിങ്ങളുടെ വാലുകള്‍ തമ്മില്‍ കൂട്ടിക്കെട്ടാമെന്ന് കുറുക്കന്‍. അങ്ങനെ ചെയ്ത് കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ കുറുക്കന്‍ കുതിരയുടെ ചെവിയില്‍ പറഞ്ഞു: മുതലാളിയുടെ അടുത്ത് എത്രയും പെട്ടെന്ന് ചെല്ലുക. പറഞ്ഞതു പോലെ പണി പറ്റിച്ചല്ലോ എന്ന് കാഴ്‌ച കണ്ട മുതലാളി വിചാരിച്ച് കുതിരയെ പുനര്‍നിയമിച്ചു.

5. സിംഹവും ആടും പശുവും കൂടി പങ്കാളികളായി ബിസിനസ് തുടങ്ങി. ഒരുമിച്ച് ഒരു മാനിനെ കെണിയിലാക്കിയപ്പോള്‍ സിംഹന്‍ പറയുന്നു, രാജാവായതു കൊണ്ട് ആദ്യഭാഗം എനിക്കും, ശക്തനായത് കൊണ്ട് രണ്ടാം ഭാഗം എനിക്കും, എനിക്കു തോന്നുന്നതിനാല്‍ മൂന്നാം ഭാഗം എനിക്കുമാണ്. അങ്ങനെയാവട്ടെ എന്ന് ആടും പശുവും ആണയിട്ടു.

6. അബ്രകഡബ്ര എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ വെള്ളി നാണയങ്ങള്‍ ചുരത്തുമായിരുന്ന ഒരു കഴുത ഒരാള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു. ഒരിക്കല്‍ ദൂരെയൊരു സ്ഥലത്ത് യാത്ര പോയി സത്രത്തില്‍ താമസിച്ച കഴുതയുടമ സത്രബില്ല് വന്നപ്പോള്‍ കഴുതാലയത്തില്‍ പോകുന്നത് കണ്ട സത്രയുടമ പിന്നാലെ ചെന്നു, മാന്ത്രികമന്ത്രം മനസിലാക്കി, സ്വന്തം കഴുതയെ മാറ്റിക്കെട്ടി. ഇതറിയാതെ യാത്ര തുടര്‍ന്ന കഴുതയുടമ മറ്റൊരു സ്ഥലത്ത്, മറ്റൊരു സത്രത്തില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ അബ്രകഡബ്ര എന്ന് പറഞ്ഞതും അയാള്‍ അന്തിച്ചു തിളങ്ങി - കഴുത സ്വര്‍ണ്ണ നാണയങ്ങള്‍ ചുരത്തുന്നു! സ്വന്തം കഴുതക്കും സിദ്ധിയുണ്ടായിരുന്നെന്ന് സത്രക്കാരന് അറിഞ്ഞുകൂടായിരുന്നു!

കുവൈറ്റ് അധിനിവേശ ഓര്‍മ

റുമൈലയിലെ കരിമഴ

കുവൈറ്റ്-ഇറാഖ് അതിര്‍ത്തിയിലെ എണ്ണപ്പാടമായ റുമൈലയില്‍ നിന്നും തങ്ങള്‍ക്കവകാശപ്പെട്ട എണ്ണ കുവൈറ്റ് ചോര്‍ത്തുന്നുവെന്ന് ആരോപിച്ച് ഇറാഖ് നടത്തിയ അധിനിവേശം ഇംഗ്‌ളീഷില്‍ ലേഖന-വിശകലന കുറിപ്പുകളില്‍ പലകുറി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും മലയാളത്തില്‍ ഒരു സമ്പൂര്‍ണ്ണ അനുഭവ സാക്‌ഷ്യപത്രമെന്ന നിലയില്‍ ആദ്യമായാണ് പുസ്തകരൂപത്തില്‍ സമാഹരിക്കപ്പെടുന്നത്. (ഡോ നന്ദകുമാര്‍ മൂര്‍ക്കത്ത്, ഹസന്‍ തിക്കോടി എന്നിവരും അധിനിവേശ നാളുകളെക്കുറിച്ച് എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. ബാലഗോപാലന്‍റെ പുറത്ത് വരാനിരിക്കുന്ന നോവലിലും അധിനിവേശനാളുകളിലെ അനുഭവമുണ്ട്.) കുവൈറ്റില്‍ 32 വര്‍ഷങ്ങളായി താമസിക്കുന്ന പ്രമുഖ എഴുത്തുകാരന്‍ കൈപ്പട്ടൂര്‍ തങ്കച്ചന്‍റേതാണ് സൈന്ധവ ബുക്ക്‌സ് പ്രസാധനമായ റുമൈലയിലെ കരിമഴ എന്ന 88 പേജ് പുസ്തകം. അധിനിവേശക്കാലത്തെ ചില അപൂര്‍വ കളര്‍ചിത്രങ്ങളും ഫ്‌ളെയിം, കേരളശബ്‌ദം വാരികകളില്‍ വന്ന കുറിപ്പുകളും പുസ്തകത്തിന്‍റെ അനുബന്ധമായി കൊടുത്തിരിക്കുന്നു. 90 ഓഗസ്‌റ്റ് മുതല്‍ 91 ഫെബ്രുവരിയില്‍ സഖ്യസേന കുവൈറ്റ് മോചിപ്പിക്കും വരെയുള്ള കാലത്ത് കുവൈറ്റില്‍ തുടര്‍ന്ന കൈപ്പട്ടൂര്‍ ഏഴുമാസക്കാലം അടിസ്ഥാനസൌകര്യങ്ങള്‍ക്ക് പോലും പരിമിതിയുണ്ടായിരുന്ന ജീവിതസാഹചര്യം മറന്ന് വസ്തുനിഷ്‌ഠമായ കഥനത്തിന് മുതിരുന്നുവെന്നതും ശ്രദ്ധേയമാണ്.


അയല്‍ക്കാരനായ ഇറാഖിനെ വിശ്വസ്‌തനായ നല്ല സഹോദരനായിട്ടായിരുന്നു കുവൈറ്റ് കരുതിയിരുന്നത് പോലുള്ള വ്യക്തിപര നിരീക്ഷണങ്ങളും, എട്ടു വര്‍ഷത്തോളം നീണ്ട ഇറാന്‍-ഇറാഖ് യുദ്ധം മൂലം സാമ്പത്തികമായി തകര്‍ന്ന ഇറാഖ് പതിനാല് ബില്യണ്‍ ഡോളര്‍ കുവൈറ്റിന് മാത്രം കടപ്പെട്ടിരുന്നു തുടങ്ങിയ ചരിത്ര പശ്ത്താല വിവരങ്ങളും, നായക്കു കുരക്കാന്‍ നിഴല്‍ പോലും ആവശ്യമില്ല പോലത്തെ കാല്‍പനികചേരുവകളും ഇടകലര്‍ത്തിയാണ് റുമൈല നമ്മെ കൊണ്ടു പോകുന്നത്.

പതിനാറായിരത്തോളം സൈനികര്‍ മാത്രമുണ്ടായിരുന്ന കുവൈറ്റിലേക്ക് സര്‍ക്കാര്‍ അവധി ദിവസമായ വ്യാഴാഴ്‌ച പുലര്‍ച്ചെയാണ് ഒരു ലക്ഷം ഇറാഖ് റിപ്പബ്‌ളിക്കന്‍ ഗാര്‍ഡ് 'മലവെള്ളപ്പാച്ചില് പോലെ' ഇരച്ചു കയറുന്നത്. അധിനിവേശവാര്‍ത്ത ചോര്‍ന്നു കിട്ടിയ കുവൈറ്റിലെ സബാ രാജകുടുംബം സൌദിയിലേക്ക് രക്ഷപെട്ടിരുന്നു - ഒരാളൊഴികെ. അദ്ദേഹത്തെ അധിനിവേശപ്പട്ടാളം വെടിവച്ച് കൊന്ന് ടാങ്ക് കയറ്റി അരച്ചു. ഒരുപാട് പേരെ പിടിച്ചു കൊണ്ടു പോയി പീഡിപ്പിച്ചു. എയര്‍പോര്‍ട്ട് കീഴടക്കി കുവൈറ്റ് എയര്‍വെയ്‌സ് വിമാനങ്ങള്‍ ഇറാഖിലേക്ക് പറത്തി. പല കെട്ടിടങ്ങളും അഗ്‌നിക്കിരയാക്കുകയും കൊള്ളയടി തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു. വ്യാഴാഴ്‌ച രാവിലെ കുവൈറ്റിന്‍റെ ആകാശം കറുത്തു. പതിവു പോലെ ജോലിക്ക് കാറോടിച്ച് പോയവര്‍ വാര്‍ത്ത കേട്ടും കണ്ടും കറുത്ത പുകയാല്‍ കാഴ്‌ച മങ്ങിയും നിയന്ത്രം വിട്ട് അപകടങ്ങളുണ്ടായി.

ബന്ധുവായ ജോയിയുടെ സഹായത്താല്‍ 80ല്‍ കുവൈറ്റിലെ മറാഫി ഗ്രൂപ്പില്‍ ജോലിക്കെത്തിയ കൈപ്പട്ടൂര്‍ അധിനിവേശം കാരണം കുവൈറ്റ് വിട്ട് പോകുന്നില്ലെന്ന് തീരുമാനിച്ചിരുന്നു. ആക്രമണത്തെത്തുടര്‍ന്ന് മറാഫി മാനേജരുമായി ഫോണില്‍ ബന്ധപ്പെട്ട കൈപ്പട്ടൂരിനോട് വീട്ടിലേക്ക് ചെല്ലാമോ എന്ന് മാനേജര്‍ ചോദിച്ചു. വഴിയിലെ പരിശോധനാ കടമ്പയില്‍ കൈപ്പട്ടൂരിന്‍റെ പഴ്‌സിലുണ്ടായിരുന്ന മൂന്ന് കുവൈറ്റി ദിനാര്‍ ഇറാഖ് സൈനികര്‍ കീറി കാറ്റില്‍ പറത്തി.

അധിനിവേശകുവൈറ്റില്‍ ആദ്യം അടച്ച എംബസി ഇന്ത്യയുടേതായിരുന്നു. ഒഴിഞ്ഞു പോകേണ്ടവര്‍ക്ക് ഇറാഖ വഴി ജോര്‍ദ്ദാനിലെ അമ്മാനിലേക്ക് ബസിലും അവിടെ നിന്ന് വിമാനമാര്‍ഗം ബോംബെയിലേക്ക് പോകാനും ഏര്‍പ്പാടായി. യാത്രക്കിടയിലെ മോഷണം ഭയന്ന് സ്വര്‍ണ്ണമടക്കം പല വിലപിടിച്ച വസ്‌തുക്കളും താമസസ്ഥലങ്ങളില്‍ വച്ചവര്‍ മോഷ്‌ടാക്കള്‍ക്ക് ചാകരയൊരുക്കി. ജോര്‍ദ്ദാന്‍ യാത്രക്ക് പണം നല്‍കേണ്ട അവസ്ഥയില്‍ മലയാളികളടക്കം പലരും അടഞ്ഞുകിടന്ന ഫ്‌ളാറ്റുകള്‍ കുത്തിത്തുറന്നു. ഇറാഖി പട്ടാളം തുടങ്ങി വച്ച കവര്‍ച്ച താമസിയാതെ പടരുകയായിരുന്നു. സൂപ്പര്‍മാര്‍ക്കറ്റുകള്‍ തുരന്ന ചിലര്‍ സൌന്ദര്യ വര്‍ദ്ധക ക്രീമുകള്‍ പാല്‍ക്കട്ടിയാണെന്ന് കരുതി ബ്രെഡുകളില്‍ പുരട്ടിക്കഴിച്ചു.... ഉപയോഗിച്ച അടിവസ്‌ത്രങ്ങള്‍ വരെ വാങ്ങുവാന്‍ വരെ ഇറാഖികള്‍ തയ്യാറായി. ഇറാഖി പട്ടാളക്കാരുടെ സാന്നിധ്യം ഉപയോഗപ്പെടുത്തി മോഷ്‌ടിച്ചു വിറ്റ് ചില മലയാളികള്‍ പണക്കാരായി. ബന്ധുക്കളെയും സുഹൃത്തുക്കളെയും ഏല്‍പ്പിച്ച വിശ്വാസത്തിനു മേല്‍ കരിനിഴല്‍ വീണത് എങ്ങനെയാണ് അളക്കേണ്ടതെന്ന ചോദ്യം റുമൈല ഉയര്‍ത്തുന്നു.

അന്നത്തെ ഇന്ത്യന്‍ വിദേശകാര്യമന്ത്രി ഐ കെ ഗുജ്‌റാള്‍ കുവൈറ്റ് സന്ദര്‍ശിച്ചപ്പോള്‍ സദ്ദാമുമായി ചേര്‍ന്ന് നില്‍ക്കുന്ന ഗുജ്‌റാളിന്‍റെ ചിത്രം പത്രങ്ങളില്‍ അടിച്ചു വന്നു. കുവൈറ്റികള്‍ക്ക് ഇന്ത്യാക്കാരോടുള്ള മനോഭാവത്തില്‍ മാറ്റം വന്നതിനൊപ്പം മറ്റൊരു കാര്യം കൂടി അണിയറയില്‍ അരങ്ങേറുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇന്ത്യാക്കാരുടെ ഒഴിപ്പിക്കല്‍ സംബന്ധമായി രൂപീകൃതമായ സിറ്റിസണ്‍ ഫോറം, അവശേഷിച്ച ഇന്ത്യാക്കാരുടെ ക്ഷേമത്തിനായി പുതിയ സിറ്റിസണ്‍ കമ്മിറ്റിക്ക് കൈമാറിയ നാല്‍പതിനായിരത്തോളം ഇറാഖി ദിനാര്‍ പുതിയ സിറ്റിസണ്‍സ് അടിച്ചു പൊളിച്ചു...

കീഴ്‌പ്പെടുത്തിയ കുവൈറ്റ് പലസ്‌തീന്‍കാര്‍ക്ക് നല്‍കാമെന്ന സദ്ദാമിന്‍റെ മോഹന വാഗ്‌ദാനത്തില്‍ മതിമറന്ന പലസ്‌തീന്‍കാര്‍ വീട്ടുജോലിക്ക് കുവൈറ്റി സ്‌ത്രീകളെ ആവശ്യമുണ്ടെന്ന ബോര്‍ഡ് സാല്‍മിയയിലെ വഴിയോരങ്ങളില്‍ എഴുതി വച്ചു.....

ഭയവും ധൈര്യവും രാപകല്‍ പോലെ വന്ന നാളുകള്‍ ഓര്‍ത്തെടുക്കുന്ന കൈപ്പട്ടൂര്‍-പുസ്‌തകത്തിന്‍റെ ഒറ്റയിരിപ്പ് വായനയില്‍ യുദ്ധത്തിലെ കെടുതികളോടൊപ്പം മനുഷ്യന്‍റെ അസുരഭാവവും നമ്മില്‍ വിചാരണ ചെയ്യപ്പെടാതിരിക്കില്ല.

കുവൈറ്റ് ചരിത്ര പശ്ചാത്തലത്തില്‍ മലയാള നോവല്‍

http://new.kuwaittimes.net/2012/02/19/kuwaits-50-year-history-backdrop-in-expat-novel/
1962ല്‍ എട്ട് ദിവസ കപ്പല്‍യാത്രയില്‍, മുലപ്പാല്‍ വരെ ഛര്‍ദ്ദിച്ച് കുവൈറ്റ് ഓയില്‍ കമ്പനിയില്‍ റിക്രൂട്ട് ചെയ്യപ്പെട്ട് പ്രവാസിയായ ഇരുപതുകാരന്‍, സര്‍വ്വജ്ഞാനി 'ഞാന്‍' പറയുന്ന 50 വര്‍ഷത്തെ കഥ: പൊതുവിജ്ഞാനവും, ചരിത്രവും, പച്ചയായ ജീവിത നിരീക്ഷണങ്ങളും, ഹിന്ദി-തമിഴ് ഗാന ശകലങ്ങളും, ഭക്ഷണവര്‍ണ്ണനകളും റെസിപ്പികളും കൊണ്ട് സമ്പന്നമായ മൂന്ന് ഭാഗങ്ങളുമായി ഒരു നോവല്‍ - ഒരു പ്രവാസിയുടെ ഇതിഹാസം ഒരുങ്ങുന്നു. ഡിസി ബുക്ക്‌സ് പുറത്തിറക്കിയ രണ്ടു ചരിത്രപുസ്‌തകങ്ങളുടെ കര്‍ത്താവ് ബാലഗോപാലനാണ് (തൂലികാനാമം) നോവലിസ്‌റ്റ്. പൂര്‍ത്തിയായ ആദ്യഭാഗം 1962 മുതല്‍ 1990 കുവൈറ്റ് അധിനിവേശം വരെയും നിര്‍മ്മിതിയിലുള്ള രണ്ടും മൂന്നും ഭാഗങ്ങള്‍ യഥാക്രമം ഓപറേഷന്‍ ബ്‌ളൂ സ്‌റ്റാര്‍, വര്‍ത്തമാനകാലം എന്നിവ വരെയുമാണ്.

വെള്ളത്തിനരികില്‍ നിര്‍മ്മിച്ചിരിക്കുന്ന കോട്ട എന്നര്‍ത്ഥമുള്ള കുവൈറ്റിലെ ആദ്യ സ്ഥിരതാമസക്കാര്‍ സൌദിയിലെ നജഢില്‍ നിന്നും കുടിയേറിയ ബനി വാലിദ് ഗോത്രക്കാര്‍. 1756ല്‍ സബാ ഒന്നാമന്‍ ആദ്യത്തെ ഭരണാധികാരി. 1962ല്‍ ഇന്ത്യക്കാരുടെ എണ്ണം മുപ്പതിനായിരത്തില്‍ താഴെ. അന്ന് ഒരു ദിനാറിന് 13 രൂപ. 1964 വരെ മദ്യം പെര്‍മിറ്റനുസരിച്ച് കിട്ടുമായിരുന്നു. 'ഞാന്‍' കണ്ടുമുട്ടുന്ന മലയാളി അച്ചായന്‍മാര്‍ പൊതുവെ വീശുന്നവര്‍. ആഹാരത്തിന് മുന്‍പ് ജല്‍ദി 5 (അഞ്ച് മിനിട്ട് കൊണ്ട് ഒരു പെഗ്ഗ്) അടിക്കുന്നവര്‍. പൊടിയിലും ചൂടത്തും ഓടാനോ നടക്കാനോ മാര്‍ഗ്ഗമില്ലാതെ കോഴിയിറച്ചിയും മദ്യവുമായി പെണ്ണിന്‍റെ മണം പോലും കിട്ടാതെ ജീവിച്ച പലരും സ്ഥിരതാമസത്തിന് നാട്ടില്‍ ചെന്നാല്‍ താമസിയാതെ മരിക്കും. വേനലവധിക്ക് ഒഴിഞ്ഞ ഫാമിലി ക്വാര്‍ട്ടേഴ്സ് ലഭ്യമായതിനാല്‍ വിസായെടുത്ത് കൊണ്ടുവരുന്ന ഭാര്യ 'സമ്മര്‍ ബ്രൈഡ്' ആയിരുന്നു.

1967 ജൂണ്‍ 5ലെ ഇസ്രയേല്‍-ഈജിപ്‌റ്റ്, ജോര്‍ദ്ദാന്‍, സിറിയ യുദ്ധം; ടെഹ്‌റാനിലെ ബാങ്ക്മെല്ലിയുടെ നിലവറയില്‍ ഇരിക്കുന്ന ഷാജഹാന്‍ ചക്രവര്‍ത്തിയുടെ മയൂരസിംഹാസനം; യൂഫ്രട്ടീസ്‌-ടൈഗ്രിസ് ഷത്-അല്‍-അറബ് നദിയുമായി ചേര്‍ന്ന് ബസ്രയിലൂടെ ഒഴുകി കുവൈറ്റ് ഉള്‍ക്കടലില്‍ വീഴുന്നിടത്ത് നിന്നും പിടിക്കുന്ന നഗരൂര്‍ എന്ന മല്‍സ്യം; 1979 ജനുവരിയില്‍ ഒളിച്ചോടിയ ഷഹന്‍ഷാക്ക് പകരം ആയത്തൊള്ള ഖൊമൈനി പരമോന്നത നേതാവായത് (മുന്‍പ് നാടു കടത്തപ്പെട്ടിരുന്ന ഖൊമൈനി കോടിക്കണക്കിന് കസറ്റുകളിലൂടെ ഷിയാമതപ്രചാരത്തിലൂടെ വിപ്‌ളവം സൃഷ്‌ടിച്ചു); 1980-88 ഇറാന്‍-ഇറാഖ് യുദ്ധം; 90ലെ കുവൈറ്റ് അധിനിവേശം; അതിനോട് വിപി സിങ്ങ് സര്‍ക്കാര്‍ കാട്ടിയ ഉദാസീനത, കുവൈറ്റിലെ പലസ്‌തീനികള്‍ കാട്ടിയ നന്ദികേട് തുടങ്ങിയ ചരിത്രസ്‌മൃതികളും കൌതുകങ്ങളും ‍ സ്വാഭാവികമായി രംഗത്തു വരുന്ന കഥാപാത്രങ്ങളെപ്പോലെ.

ലോകമെമ്പാടും പരന്ന മലയാളപ്രവാസത്തിന്‍റെ വേദനകള്‍ വാങ്ങി സ്വതത്ര ചിന്തയാല്‍ ജീവിതത്തിന്‍റെ കരച്ചിലുകളെ മറികടക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്ന 'ഞാന്‍'; ദിവസവും അര ഗ്‌ളാസ് ഒലിവെണ്ണ കുടിക്കുന്ന പലസ്‌തീന്‍കാരന്‍ അസീസ്; റോട്ടറി മഷീന്‍ ഉള്ളിലേക്ക് വലിച്ചെടുത്ത തമിഴന്‍ സ്‌റ്റുവര്‍ട്ട്; സായിപ്പ്‌മാരുടെ വീട്ടുവേലക്ക് നില്‍ക്കുന്ന ഗോവക്കാരികളുടെ പിറകേ നടക്കുന്ന കോഴിയായ ആയ ജോണി ('കോഴി'മാരെ അറബിയില്‍ ഗദ്ദി - കോലാട്, ഗ്രീക്ക് മിത്തോളജിയില്‍ സെയ്റ്റര്‍ satyr); ശമ്പളം ഹുണ്ടിയില്‍, ഇരട്ടി നാട്ടിലെത്തിച്ചിരുന്ന പ്രാര്‍ത്ഥനക്കാരന്‍ മത്തായി; അവധിക്ക് പോകുമ്പോള്‍ എല്ലാവരും കൊടുത്തുവിടുന്ന സ്വര്‍ണ്ണം ബന്ധുക്കളെ ഏല്‍പ്പിക്കുന്ന വിശ്വസ്തന്‍ ദാസ്; 64ല്‍ മദ്യനിരോധനം നടപ്പാക്കിയപ്പോള്‍ അത് കുവൈറ്റ് ടൈംസില്‍ വെണ്ടക്കായില്‍ നിരത്താമെന്ന് പറഞ്ഞ ജോയി; ഹുണ്ടി ബിസിനസ് ചെയ്ത് ബോംബെ അധോലോകം വരെ ചെന്ന് അപ്രത്യക്ഷനായ ഗോപാലന്‍ നായര്‍; അയാളുടെ ഹുണ്ടി ഏജന്‍റ്, ചാണ്ടിച്ചായന്‍; ചാണ്ടിച്ചായന്‍റെ സിനിമാ പിടിക്കാന്‍ നടക്കണ മകന്‍; ലെബനന്‍ മാറനൈറ്റ് ക്രിസ്ത്യാനിപ്പെണ്‍കൊടി അഫാഫ്, ഇന്ത്യന്‍ വീട്ടുവേലക്കാര്‍ ആര്‍ഷഭാരതത്തിന് നാണക്കേട് വരുത്തുന്നു എന്നഭിപ്രായമുള്ള ഇന്ത്യന്‍ അംബാസഡര്‍; കുവൈറ്റ് അധിനിവേശക്കാലത്ത് ആദ്യം അടച്ചുപൂട്ടിയ ഇന്ത്യന്‍ എംബസ്സിയില്‍ നിന്നും ബഗ്‌ദാദിലെ ഷെറട്ടണില്‍ താമസിക്കുമ്പോള്‍ സൌകര്യം പോരെന്ന് പരാതിപ്പെട്ട ഇന്ത്യന്‍ അംബാസഡര്‍; സ്‌റ്റാലിനെ മനസാ വരിച്ച സദ്ദാം; അയാളുടെ കാമഭ്രാന്തനായ മകന്‍ ഉദ്ദയ്; ചാരിത്ര്യം രക്ഷിക്കാന്‍ ഹോട്ടലിന്‍റെ മുകളില്‍ നിന്നും താഴേക്ക് ചാടി മരിച്ച ആയിഷ; കുടുംബാംഗങ്ങള്‍ കൊല്ലപ്പെട്ടത് ടിവിയില്‍ കണ്ട് സമനില തെറ്റിയ സാദള്ള........

.......അടിയന്‍-തമ്പ്രാ പദങ്ങള്‍ ഇപ്പോള്‍ നിഘണ്ടുവിലില്ലാത്ത പ്‌ളാത്തിപ്പുലയന്‍; കൊച്ചിലേ ബോര്‍ഡിങ്ങിലാക്കപ്പെട്ട് വളര്‍ന്നപ്പോള്‍ ഹിപ്പിയായി മാറിയ മനോജ്; ഗ്‌ളാസ്സ്‌മുറികളില്‍ നഗ്‌നത പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുന്ന നെതര്‍ലന്‍ഡ്‌സിലെ പല നിറങ്ങളിലുള്ള വേശ്യകള്‍; കുവൈറ്റ് അധിനിവേശക്കാലത്ത് ഇറാഖ്-ഇറാന്‍-പാക്കിസ്താന്‍ വഴി ഇന്ത്യയിലേക്ക് കാറില്‍ പോയി വഴിതെറ്റി ഇറാഖി പട്ടാളക്കാരാല്‍ കൊള്ളയടിക്കപ്പെട്ട നമ്പ്യാര്‍; ഡോക്‌ടറുടെയും നഴ്‌സിന്‍റെയും വേഷത്തില്‍ കപ്പലില്‍ രക്ഷപെട്ട നമ്പ്യാരുടെ ഭാര്യയും മകളും; ഖുബ്ബൂസ് വാങ്ങുവാന്‍ ക്യൂ നിന്ന കുവൈറ്റി കോടീശ്വരന്‍ അബ്ദുള്ള; അവന്‍റെ പിച്ചിച്ചീന്തപ്പെട്ട രണ്ട് സഹോദരിമാര്‍; അവരെ വളര്‍ത്തിയ തിരുവനനന്തപുരത്തുകാര്‍ ആയമാര്‍... അങ്ങനെ ഒരുപാടൊരുപാട് കഥാപാത്രങ്ങള്‍ മുഖം കാട്ടി മറയുന്നു ഇതിഹാസത്തില്‍.

പ്രവാസിപ്പണം എവിടെ പോകുന്നു?

ലോകജനസംഖ്യയുടെ മൂന്ന് ശതമാനം (215 ദശലക്ഷം) അവരുടെ രാജ്യത്തിന് പുറത്ത് ജീവിക്കുന്നു. ഇന്ത്യയാണ് ലോകത്തെ ഏറ്റവും വലിയ പ്രവാസിപ്പണം അയച്ചു കിട്ടുന്ന രാജ്യം. മറുനാടന്‍ ഭാരതീയര്‍ നാട്ടിലയക്കുന്ന പണത്തിന് എന്ത് സംഭവിക്കുന്നു. കുവൈറ്റ് കേരള മുസ്‌ലിം അസോസിയേഷന്‍ സംഘടിപ്പിച്ച എന്‍ ആര്‍ ഐ കോണ്‍ഫറന്‍സില്‍ നിന്ന്:


എ എം ഹസന്‍, മുന്‍മന്ത്രി: കണക്കുകള്‍ പറയുന്നത് ഇന്ത്യയിലേക്ക് മൂന്നര ലക്ഷം കോടി രൂപയാണ് 2011ല്‍ പ്രവാസി ഇന്ത്യാക്കാര്‍ അയച്ചത്. കേരളത്തിലേക്ക് അമ്പതിനായിരം കോടി വന്നു. ആഗോളവല്‍ക്കരനം എന്ന പദം പ്രചാരത്തില്‍ വരുന്നതിനും എത്രയോ മുന്‍പ് മലയാളി അത് തുടങ്ങി. മലയാളികള്‍ അയക്കുന്ന പണമൊക്കെ എവിടെ പോകുന്നു? പണിത മണിമന്ദിരങ്ങള്‍ വൃത്തിയാക്കാതെ കിടക്കുന്നു. റോഡിലാണെങ്കില്‍ വാഹനങ്ങള്‍ തട്ടിയിട്ട് നടക്കാന്‍ വയ്യ. കേരളത്തിന് പുറത്തുള്ള ഒരു കോടി മലയാളികള്‍ തിരിച്ചു വരരുതേ എന്നാണ് സര്‍ക്കാര്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുന്നത്. എന്‍ ആര്‍ ഐ എന്നത് നെവര്‍ റിട്ടേണ്‍ റ്റു ഇന്ത്യ എന്നാവുമോ?

സഗീര്‍ തൃക്കരിപ്പൂര്‍, കെ കെ എം എ ചെയര്‍മാന്‍: ഫൌണ്ടേഷന്‍ ഫൊര്‍ എന്‍ഹാന്‍സിങ്ങ് എക്‌സ്‌പാട്രിയേറ്റ് ലൈഫ് (ഫീല്‍) എന്ന ഞങ്ങളുടെ സഹോദര പ്രസ്ഥാനം കേരളത്തിലെ വിവിധ കേന്ദ്രങ്ങളില്‍ ഓരോ രണ്ടാം ശനിയാഴ്‌ചയും കുടുംബിനികള്‍ക്ക് സ്‌കില്‍സ് ഫൊര്‍ ബെറ്റര്‍ ലൈഫ് എന്ന വിഷയത്തില്‍ അതാത് മേഖലകളിലെ വിദഗ്‌ധര്‍ ക്‌ളാസെടുക്കും. 2015ല്‍ അമ്പതിനായിരം കുടുംബിനികളെ ജീവിതാഭിമുഖീകരണത്തിന് സജ്ജരാക്കും.

പത്മശ്രീ ഡൊക്‌ടര്‍ ആസാദ് മൂപ്പന്‍, ഡി എം ഹെല്‍ത്ത് കെയര്‍, യു എ ഇ: പ്രവാസികളേ, നിങ്ങള്‍ സാമ്പാദ്യം നാട്ടിലയക്കരുത്. അയച്ചാല്‍ അത് ഉല്‍പാദനക്ഷമതയില്ലാത്ത സ്‌കീമുകളില്‍ പോയി വൃഥാവിലാവും. ഓരോ പഞ്ചായത്തടിസ്‌ഥാനത്തിലും എന്‍ ആര്‍ ഐ സഹകരണ സംഘങ്ങള്‍ തുടങ്ങി കുറച്ച് പേര്‍ക്ക് തൊഴില്‍ നല്‍കാവുന്ന സ്‌ഥാപനങ്ങള്‍ തുടങ്ങുവാന്‍ പ്രവാസികള്‍ക്കാവണം. മലപ്പുറത്തെ 20% പേര്‍ പ്രവാസികളാണ്. ഇടുക്കിയില്‍ ഒരു ശതമാനത്തോളം പേരും. എന്‍ ആര്‍ ഐ കോ ഓപ് സൊസൈറ്റി കേരളമെങ്ങും വ്യാപിക്കട്ടെ. 40,000 പേര്‍ ഒരു പഞ്ചായത്തിലുണ്ട്. അവരില്‍ പതിനായിരം സ്‌ത്രീകളുടെ സ്വര്‍ണ്ണാഭരണങ്ങള്‍ എത്ര കോടിയുടെ മൂല്യമാണെന്ന് ആലോചിച്ച് നോക്കൂ.

ടൊയോട്ട സണ്ണി, സഫീന ജനറല്‍ ട്രേഡിങ്ങ്: ഞാന്‍ 55 വര്‍ഷമായി കുവൈറ്റില്‍. ഒരുപാട് ഡിസ്‌കഷന്‍സ് കേട്ടു. ഒന്നും നടക്കുന്നില്ല. നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ സ്ഥലമുള്ളത് സര്‍ക്കാരിനാണ്. കെ കെ എം എ അര്‍ഹരായ പ്രവാസികളെ കണ്ടു പിടിച്ച് സര്‍ക്കാരിന് സമര്‍പ്പിച്ചാല്‍ എസ് ബി ടി ലോണ്‍ തരുമോ? (SBT എംഡി നന്ദകുമാരന്‍ സദസിലുണ്ട്). സ്ഥലം സര്‍ക്കാര്‍ തരണം. 2 കോടി രൂപ ഞാന്‍ ഡെപോസിറ്റ് ചെയ്യാം.

ഇ ഡി ടൈറ്റസ്, ബഹ്‌റിന്‍ എക്‌സ്‌ചെയ്‌ഞ്ച് കമ്പനി: ഞാന്‍ 22 വര്‍ഷം മുന്‍പ് കുവൈറ്റില്‍ വന്നതാണ്. നാട്ടില്‍ 2 ലക്ഷം രൂപ വിലയുള്ള ഫ്‌ളാറ്റ് വാങ്ങണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. ആ ഫ്‌ളാറ്റിന് 2 കോടി രൂപയായി. ഞാനിപ്പോഴും ജോലി ചെയ്യുന്നു. എന്‍ ആര്‍ ഐക്കാരുടെ നാട്ടിലുള്ള കുടുംബങ്ങള്‍ അമേരിക്കയെപ്പോലെയാണ്. അവര്‍ ചിലവഴിച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. എന്‍ ആര്‍ ഐക്കാര്‍ ഡെവലപിങ്ങ് രാജ്യങ്ങളെപ്പോലെയും - സേവ് ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

സുധീര്‍ കുമാര്‍ ഷെട്ടി, യു എ ഇ എക്‌സ്‌ചെയ്‌ഞ്ച്: കര്‍ണ്ണാടകയില്‍ ധര്‍മസ്ഥല എന്നൊരു ഗ്രാമമുണ്ട്. അവിടത്തുകാര്‍ മദ്യത്തെ നാടു കടത്തി. ഇപ്പോള്‍ അവര്‍ക്ക് മിച്ചമേറെയുണ്ട്. ഐശ്വര്യം വാഴുന്നൊരു സ്ഥലമാണത്. നമ്മുടെ മക്കളെ, യുവതയെ ബിരുദാനന്തരക്കാരാവാതെ ഇലക്‌ട്രീഷ്യന്‍മാരോ, പ്‌ളംബര്‍മാരോ ആക്കുകയാണെങ്കില്‍ ഒരു ജോലി പ്രശ്‌നവും ഉണ്ടാകില്ല.

ജോണ്‍ മാത്യു, അറബി എനര്‍ടെക്ക്: ഒരു വെല്‍ഡറിന് കിട്ടുന്നത് 120 ദിനാര്‍. ഡൊമസ്‌റ്റിക് ഹെല്‍പറിന്, 60 ദിനാര്‍. സാധരണക്കാരന്‍റെ ആവറേജ് ശമ്പളം 80 ദിനാറാണ്. അവന്‍ പത്ത് വര്‍ഷം കൊണ്ട് ബാങ്കിലിട്ട് സമ്പാദിക്കുന്നത് എട്ട് ലക്ഷം രൂപ. മൂല്യശോഷണവും വിലക്കയറ്റവും ബാധിച്ച് അവന്‍റെ സാമ്പാദ്യം ഒരു വഹയാവും. ഡെപോസിറ്റ് ദിനാറില്‍ സ്വീകരിക്കാന്‍ ബാങ്കുകള്‍ക്ക് പറ്റുമോ? Deposits should earn interest greater than inflation rate minus the devaluation rate. ഏറ്റവും അഭികാമ്യം 60 വയസു വരെ ഇവിടെ പിടിച്ചു നില്‍ക്കുക എന്നതാണ്. വാസ്‌തയുണ്ടെങ്കില്‍ 65 വരെ നില്‍ക്കുക.

http://new.kuwaittimes.net/2012/02/12/financial-literacy-vital-need-for-expats/

With added flavor, a mix of food, education

In a Web-program, teachers are gourmet literary chefs

It is from the known to the unknown and from the familiar to what is new. A literacy program that caters to the thirst of teachers and students alike has placed what else, food, as a learning method. Terming instructions as recipes and comprehension as consumption, the Web-based program adds flavor to the educational needs of people across the world. Just like Web forums can make an aspiring teacher familiar with the socio-cultural background of the place she is going to work, there is an array of teaching programs on the Net that offers ways to familiarize with the classroom. This 'food for thought' program, coordinated by Dr Dale Willows, a Canadian educator, tastes different because of the way it is served.



When the program, aptly named The Balanced Literacy Diet, was introduced at Fawsec Kuwait Educators' Conference recently at Bayan Bilingual School, Hawally, the participating teachers felt like they had a sumptuous meal. Dr Willows' presentation, 'A Recipe for Successful Literacy Education in Elementary Classrooms' cooked many ideas and methodologies that can be digested continentally. "In primary school, it doesn't matter what the first language or the second language of the students are," Dr Willows said. "It's about teaching. Learning to teach literacy is a seeing and doing activity". A participant-teacher agreed saying, "In Kuwait, children who start their education at foreign schools, in effect, learn three languages: English, classical Arabic they are taught and colloquial Arabic they pick up from their peers and outside classrooms".

Dr Willows who teaches at the Ontario Institute for Studies in Education, University of Toronto says Toronto speaks over a 100 languages. Her lit diet program, by the Miami based non-profit organization Melissa Institute for Violence Prevention and Treatment through education, speaks more visual, considering what is seen is more remembered. Thus the program (www.litdiet.org) has over 100 videos on teacher demonstrations and student learning. In one of the virtual classroom visit videos, a teacher asks his students to describe a photo, integrating art, technology and psychology. In another, a teacher demonstrates how to put on a jacket, engaging role play, costume, culture and occupation.

Teachers should be gourmet literary chefs, Dr Willows said, with a winked comparison between some educational programs and hospital food. When teaching is like medicine, education is a nightmare. Dr Willows' food pyramid has phonemic awareness as the basic. From letter sounds to reading comprehension through strategies, vocabulary and expression, it is a long way. But it is worth a healthy meal. Teachers enjoy serving it, learners enjoy having it. When you enjoy your work, you don't feel tired.

Dr Willows' youthful smile is the proof.

http://new.kuwaittimes.net/2012/02/09/in-a-web-program-teachers-are-gourmet-literary-chefs-in-a-web-program-teachers-are-gourmet-literary-chefs/

ബിസിനസ്-ചാരിറ്റി-സ്‌നേഹാന്വേഷി

വിര്‍ജിന്‍ മെഗാസ്‌റ്റോര്‍ (കുവൈറ്റില്‍ ഈ മാസമൊടുവില്‍ കടയടക്കും) ഉടമ സര്‍ റിച്ചാര്‍ഡ് ബ്രാന്‍സന്‍ ബലൂണില്‍ ലോകം കറങ്ങാന്‍ പദ്ധതിയിട്ടിട്ടുണ്ട്. ഗൂഗ്‌ള്‍ സി ഇ ഓ ലാരി പെയ്‌ജിന് വെള്ളത്തില്‍ കൈറ്റ്ബോഡിങ്ങ് നടത്തുന്നതിലാണ് പ്രധാന ലഹരി. യു എസ് എയര്‍വെയ്‌സ് ഗ്രൂപ്പിന്‍റെ ഡോ പാര്‍ക്കര്‍ കാളയോട്ട മല്‍സരങ്ങളില്‍ പങ്കെടുത്തു. ഈയിടെ സ്വവിമാനാപകടത്തില്‍ കൊല്ലപ്പെട്ട മൈക്രോണ്‍ (കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ചിപ്പുകള്‍ നിര്‍മ്മിക്കുന്ന) മുതലാളി ആപ്പിള്‍ടണ്‍ വായുവില്‍ യുദ്ധാഭ്യാസങ്ങള്‍ നടത്തുമായിരുന്നു. ഇത്തരം ഭ്രാന്തുകളുടെ ഭാഗം പേറുന്ന ഒരു മലയാളി ബിസിനസുകാരനെ പരിചയപ്പെടുക: ചെമ്മണൂര്‍ ജുവലേഴ്‌സിന്‍റെ ബോബി ചെമ്മണൂര്‍. മാരത്തണ്‍ ഓട്ടം, പഞ്ചഗുസ്തി, വോളിബോള്‍ ഹരങ്ങളായുള്ള ബിസിനസ്-ചാരിറ്റി-സ്‌നേഹാന്വേഷി.


പെരുമ്പാവൂരിനടുത്ത് കീഴില്ലം സ്‌കൂള്‍ ബോര്‍ഡിങ്ങിലായിരുന്നു, നന്നായി പഠിച്ചിരുന്നതു കാരണം!, ഹൈസ്‌കൂള്‍ വിദ്യാഭ്യാസം. ഒമ്പതാം ക്‌ളാസിലൊക്കെ നല്ലപോലെ സിഗരറ്റ് വലിക്കും, ക്‌ളസ് കട്ട് ചെയ്യും. 500 രൂപയാണ് അപ്പന്‍ തരുന്ന പോക്കറ്റ് മണി. അത് പെട്ടെന്ന് തീരും. പിന്നെ പണം കണ്ടെത്തുന്നത് പഠിക്കുന്ന പുസ്തകങ്ങള്‍ വിറ്റാണ്. യൂണിഫോമും വില്‍ക്കും. പുസ്തകവും യൂണിഫോമും ചീത്തയായെന്നും പറഞ്ഞ് പിന്നേം വാങ്ങാമല്ലോ. 5 രൂപക്ക് കള്ള്. ഇതാണ് സഹപാഠികള്‍ യൂണിഫോം വിറ്റ് വാങ്ങിക്കൊണ്ടു വരുന്നത്.

ഏഴാം ക്‌ളാസിലേ ഡ്രൈവിങ്ങ് അറിയാം. ഒരിക്കല്‍ സ്‌കൂളില്‍ നിന്ന് എന്നെ കൊണ്ടുപോകാന്‍ വന്ന ഡ്രൈവറുമായി തിരിച്ച് പോരുമ്പോള്‍ എനിക്ക് ഡ്രൈവ് ചെയ്യണമെന്ന് പറഞ്ഞ് ഉടക്കുണ്ടാക്കി. ഡ്രൈവര്‍ ഇറങ്ങിപ്പോയി. ഞാന്‍ വണ്ടിയെടുത്ത് ഓടിച്ചു പോയി. ഡ്രൈവറില്ലാതെ ഒരു വണ്ടി പോകണ കണ്ടെന്ന് വഴിപോക്കര്‍ പറഞ്ഞെന്നറിഞ്ഞു.

ഒരിക്കല്‍ ഡോര്‍മിറ്ററിയില്‍ അങ്ങനെ പുകച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോഓള്‍ മദര്‍ തെരെസയുടെ ഒരു പുസ്‌തകം തറയില്‍ കിടക്കുന്നത് കണ്ടു. അതെടുത്ത് മറിച്ചു നോക്കിയപ്പോള്‍ അവര്‍ ഒരു വിഡ്ഢിയാണല്ലോ എന്ന് തോന്നി. പിറ്റേന്നും അങ്ങനെയിരുന്നപ്പോള്‍ ആ പുസ്തകം അങ്ങനെ തന്നെ കിടക്കുന്നു. അത് വായിച്ചു തീര്‍ത്തു. അവര്‍ ഒരു വ്യത്യസ്‌തയാണല്ലോ എന്ന് തോന്നി. വിഡ്ഢി ഞാനാണെന്നും. എനിക്കും വ്യത്യസ്തനാവണമായിരുന്നു. കോളജ് വിദ്യാഭ്യാസത്തോടെ (തൃശൂര്‍ ചിന്മയ മിഷന്‍) മറ്റീരിയല്‍ സുഖങ്ങളൊക്കെ അനുഭവിച്ചു തീര്‍ത്തു. പെണ്‍കുട്ടികള്‍ കല്യാണം കഴിക്കണമെന്നു പറഞ്ഞ് വീട്ടിലേക്ക് വരാന്‍ തുടങ്ങി. ഞാന്‍ കല്യാണം വേണ്ടെന്ന ഒരു തീരുമാനത്തിലെത്തിയിരുന്നു. അമ്മ അതറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ആത്മഹത്യ ചെയ്തു കളയുമെന്നൊക്കെപ്പറഞ്ഞ് 22 വയസില്‍ കെട്ടി. കൂടുതല്‍ അറ്റാച്ച്‌മെന്‍റ് ഇല്ലാതിരിക്കാന്‍ ഒരു കുട്ടിയില്‍ നിര്‍ത്തി. മകള്‍ ഇപ്പോള്‍ ഡിഗ്രിക്ക് പഠിക്കുന്നു.

അള്‍ട്ടിമേറ്റ് ലവ് എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് കുടുംബത്തിന്‍റെ ഠ വട്ടത്തില്‍ കിട്ടില്ല. അങ്ങനെയാണ് ചാരിറ്റി പ്രവര്‍ത്തനം തുടങ്ങുന്നത്. ഞാനത് എന്‍റെ കുടുംബത്തെ പറഞ്ഞ് മനസിലാക്കി.(ബാസ്‌ക്കറ്റ്‌ബോള്‍ കളിക്കാരിയാണ് ഭാര്യ). വഴിവക്കില്‍ വ്രണങ്ങളുമായി കാണുന്ന പാവങ്ങളെ കൊണ്ടു പോയി പാര്‍പ്പിക്കും. ഇപ്പോള്‍ മൂന്ന് സ്ഥലങ്ങളില്‍ ചെമ്മണൂര്‍ പുവര്‍ ഹോംസ് ഉണ്ട്. കോഴിക്കോട് 100 പേരുണ്ട്. ഞാന്‍ ഒരു മൂഡ് തോന്നിയാല്‍ അവരോടൊപ്പം ചെലവഴിക്കും, മുറിവുകളില്‍ മരുന്ന് വച്ച് കെട്ടും. ആദ്യമൊക്കെ പഴുത്ത വ്രണങ്ങളില്‍ നിന്ന് ചെലവും മറ്റും ഒലിക്കുന്നത് കാണുമ്പോള്‍ വല്ലായ്‌ക തോന്നിയിരുന്നു. ഇപ്പോള്‍ അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല. മുറിവ് ഡ്രസ്സ് ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഗ്‌ളൌസ് പോലും ഇടാറില്ല. ചെമ്മണൂര്‍ ജുവലേഴ്‌സില്‍ ജോലിക്ക് അപേക്ഷിക്കുന്നവരോട് ഞാനാവശ്യപ്പെടുന്ന ആദ്യ യോഗ്യത അവര്‍ക്ക് ചാരിറ്റി പ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ ചെയ്യാനാവുമോ എന്നാണ്. കൈരളി ടിവിയിലുണ്ടായിരുന്ന ജി എസ് പ്രദീപ് ഞങ്ങളുടെ ടീമില്‍ ഉള്ളയാളാണ്. ഓരോ ചെമ്മണൂര്‍ ഉള്ളിടത്തും ഓരോ പുവര്‍ ഹോം തുറക്കുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെയാണ് ഇപ്പോള്‍ പോകുന്നത്. ബിസിസ്നസില്‍ നിന്ന് കിട്ടുന്ന പണം ചാരിറ്റിക്ക് കൂടി ഉപകാരപ്രദമായ രീതിയില്‍ ഉപയോഗിക്കാവുന്ന ട്രസ്‌റ്റിന് രൂപം കൊടിത്തു.

ദി ആര്‍ട്ടിസ്‌റ്റ്: മാറ്റത്തിന് വഴിമാറുക

സാങ്കേതികമേന്‍മകള്‍ അവയുടെ കുതിച്ചുചാട്ടങ്ങള്‍ നടത്തുന്ന ഇക്കാലത്ത് കളഞ്ഞു പോയേക്കാവുന്ന മാനുഷിക നന്‍മകള്‍ സൌന്ദര്യപൂര്‍വം തിരികെ പിടിക്കുന്നു ദി ആര്‍ട്ടിസ്‌റ്റിലൂടെ ഫ്രഞ്ച് സംവിധായകന്‍ ഹസാനിവിസ്യസ്. 1929 ഹോളിവുഡില്‍ നിശബ്‌ദ ചിത്രങ്ങളിലെ നായകന്‍ ശബ്‌ദസാങ്കേതികതയെ സ്വീകരിക്കാന്‍ വിമുഖനായതിന്‍റെ പേരില്‍ എഴുതിത്തള്ളപ്പെടുകയും അയാള്‍ വഴി കാണിച്ച എക്‌ട്രാ നടി പുതിയ നക്ഷത്രമായി ഉദിച്ചപ്പോള്‍ തകര്‍ന്നു പോയ നടന്‍ നന്‍മയിലൂടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിച്ചു വരികയും ചെയ്യുന്ന മെലോഡ്രാമയാണ് ആര്‍ട്ടിസ്‌റ്റിന്‍റെ കഥാതന്തു. മാറ്റത്തെ നിഷേധിക്കുന്നവര്‍ നിഷേധിക്കപ്പെടുമെന്നോ, പഴയവര്‍ പുതിയവര്‍ക്ക് വഴി മാറുകയെന്നത് അനിവാര്യമാണെന്നോ പുതിയ ടെക്‌നോളജികള്‍ നമ്മുടെ ഇന്നിനെ ഇനിയും എത്ര മാറ്റി മറക്കില്ലയെന്നോ പഠനങ്ങള്‍ എഴുതാവുന്ന ആര്‍ട്ടിസ്‌റ്റ് പക്ഷെ അവതരണപരമായി മന:പൂര്‍വം, ലളിതസുന്ദരമാണ്. മുട്ടത്തു വര്‍ക്കിയില്‍ ഒവി വിജയന്‍ കലര്‍ത്തിയാലെന്ന പോലെ ആസ്വാദ്യകരവുമാണ്.


അനിഷേധ്യനായകന്‍ ജോര്‍ജ്ജ് വാലന്‍റൈന്‍ നടിച്ച ഒരു ചിത്രത്തിന്‍റെ പ്രഥമ പ്രദര്‍ശനത്തില്‍ നായകന് ഷോക്ക് ട്രീറ്റ്‌മെന്‍റ് കൊടുക്കുന്ന സീനോടെ തുടങ്ങുന്ന ചിത്രം ദിശാസൂചിയാണ്. (ഫിലിമോഗ്രഫിയില്‍ അത്തരം ഷോട്ടിന് ഒരു പ്രത്യേക പേരുണ്ട്. മറന്നു പോയി). അയാളുടെ മന്നന്‍സ്‌റ്റൈല്‍ ചടുലത കവര്‍ന്നെടുത്ത വേലക്കാരി നടി, മിസ് പെപ്പി മില്ലര്‍, നായകനെയും ഹോളിവുഡിനെയും അമ്പരപ്പിച്ച് വളര്‍ന്നു. കിനോഗ്രാഫ് സ്‌റ്റുഡിയോയിലെ സ്‌റ്റെയര്‍കെയ്‌സില്‍ അവര്‍ വീണ്ടും കാണുമ്പോള്‍ അയാള്‍ താഴേക്കും അവള്‍ മുകളിലേക്കുമാണ് പോകുന്നത്. സൌണ്ട് ടെക്‌നോളജിയോട് മല്‍സരിച്ച് അയാള്‍ നിര്‍മ്മിച്ച നിശബ്‌ദചിത്രം, സ്‌നേഹത്തിന്‍റെ കണ്ണുനീര്‍, അവളുടെ മെഗാഹിറ്റ് സംസാരചിത്ര ലഹരിയില്‍ മൂക്കുപൊത്തി. പ്രതാപം വിടാന്‍ ഈഗോ അനുവദിക്കാതിരുന്ന അയാള്‍ ലേലത്തില്‍ വിറ്റ സാമ്പാദ്യങ്ങള്‍ വാങ്ങുന്നത് അവളാണ്. കണ്‍മഷിപ്പെന്‍സില്‍ കൊണ്ട് തീര്‍ത്ത മറുക് ഉള്‍പ്പെടെ അവള്‍ക്ക് അയാളോട് കടപ്പാടുണ്ടായിരുന്നല്ലോ.

1930കളിലെ പുരുഷനാണ്. സ്‌ത്രീകളോട് പരിഹാസം നിറഞ്ഞ അവജ്ഞയാണ് നായകന്. ചിത്രാരംഭത്തില്‍ നായികക്ക് പകരം സഹവേഷമാടിയ പട്ടിയെ ആണ് അയാള്‍ പ്രഥമപ്രേക്ഷകര്‍ക്ക് മുന്‍പില്‍ അവതരിപ്പിക്കുക. ഭാര്യക്ക് സ്വര്‍ണ്ണം വാങ്ങിക്കൊടുത്തേക്കൂ എന്ന് ഡ്രൈവറോട് അയാള്‍. നിങ്ങളെ സഹായിക്കാന്‍ എന്നെ നിങ്ങള്‍ അനുവദിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന നായികയുടെ പരിവേദനത്തില്‍ അയാള്‍ വീണതല്ല. അപ്പോഴേക്കും മാറ്റത്തിന് അയാള്‍ ഹൃദയത്തില്‍ സ്ഥലമനുവദിച്ചിരുന്നു.

ഒരു ബ്‌ളാക്ക് ആന്‍ഡ് വൈറ്റ് ചിത്രം സംഭാഷണരഹിതമായി അങ്ങിങ്ങ് സബ്‌ടൈറ്റിലുകളോടെ നമ്മുടെ ഹൃദയത്തില്‍ വളരുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ അതിന്‍റെ മിടുക്ക് ഒരു ടീം വര്‍ക്കിനാണെന്നതും ആര്‍ട്ടിസ്‌റ്റിന്‍റെ പ്രത്യേകതയാവും.

http://varthapradakshinam.blogspot.com/2012/01/artist-larger-than-life-shorter-than.html

The Artist: Larger than life, shorter than its theme

In one of my favorite scenes in the Oscar-hopeful French film, 'The Artist', the fallen hero pours out the drink onto a table in desperation - as if to wash him out. But to his dismay, and to our delight, his narcissistic image stares him back from the puddle on the table. Beautifully crafted and hilariously acted out, The Artist will surprise you - as a silent, black-and-white 1927 story and as a fairy tale-like moral melodrama, pregnant with lessons: Technology can be married to tradition; pride and humility are not necessarily opposites, and, in the flux of time, the old has to give in for the new and for the youth. The most surprising element of the film is its simplistic way of telling life's greatest truths. Enjoyable for everyone from 8-80 years, 'The Artist' brushes color on every age group, on many levels.

But does this one-and-a-half hour, old-fashioned but lively film really achieve the ideals it postulates? Well, a disappointing 'No' will be doing injustice to the film's writer-director Hazanavicius, and to the charisma of the leading pair. Hazanavicius chose to tell the story of a fallen actor of silent films who refused to pair with the sound technology of the time and on a parallel level, the story of a rising actress - the toast of the town - who could speak! Can these two reconcile? Even if the director doesn't want it, Time, the villain would want it.

Though the premise seems philosophical, Hazanavicius - who will compete against Scorsese at the Oscars next month - relies more on a style that has room for chick flick, slapstick and the surreal. There is a scene at the Kinograph Studio which fires its most bankable actor George Valentin who meets his co-star, Miss Peppy Miller on the stairs. George is descending and Peppy is ascending. Also, George's film is titled, 'The Lonely Star', where Peppy stars in 'The Guardian Angel'. The scenes of George and his companion dog (a delightful creature named Uggy) are melodramatic: George burns his film-canisters and faints in suffocation. The dog runs and brings a policeman in.

In dream-like scenes, George shockingly realizes that he has lost his voice. He hides from characters he acted who challenge him to come down. In another scene, George calls his shadow a loser. The shadow walks away from him amidst George's frenzied yell, to "get back here" (shown as a subtitle as they used to do in the silent film era).

'Beware of your pride, if I may say so sir. Miss Miller is a good person', reads the subtitle when George's former driver who now works with Miller says after George refused Miller's invitation to co-star with her. Miss Miller's goodness saves George and the story. ('If only you let me help you, George'). Perhaps it will save this year's Oscars and good cinema.
* a love letter to cinema is the director's expression.

Teachers’ e-help

Online forums play platforms for jobs and joy

Dr Gloria Malagon, a Spaniard working now as the head of the Science department at Kuwait Bilingual School, Jahra had zero idea about how teaching life in Kuwait would look like. After she was recruited she immediately searched on the net for ‘information that can really give a taste of a teacher’s life in Kuwait’. What came to her help was the web forums at various sites that discussed opinions and counter opinions from people of different tastes, toes and temperaments. Dr Malagon, now six months in Kuwait, says she has made it a habit to browse through web forums to get feedback from various voices and to check if the opinions hold true with her Jahra experience. She also consults forums back home for environmental problems, animal health and interactive science experiments. “The problem may be local but the solution is global”.

Web forums, more than ever, are playing the role of brochure, guideline and a platform for give and take opinions. The private educational sector in Kuwait is evolving so much so that the schools have openings for teachers from any man’s land. but how do the torchbearers of education see the path to and about Kuwait remains a question. Can web forums help?

“More teachers from Canada, South Africa and the Philippines are expected in Kuwait in the coming years” is a recent comment posted on an online forum. To a question posted on a forum like 'I'm moving to Kuwait to work as a teacher, how's life there?' answers appear within minutes with multiple choices. Comments, wise or otherwise, like 'Age no bar, many foreign schools in Kuwait offer good package'; 'Kuwait is the best place for teachers to make money' and 'Life in Kuwait is great with an array of food, frolic and fun' pop up from nowhere, but in most probability from teachers’ clan who are frequenters of these web-offered forums.

Discouraging observations like 'think twice before you land in Kuwait, discipline can pose a problem'; 'Nothing ever gets done by the management' and 'the demanding parents can frustrate you more than the naughtiest kid' also have their place on the forum that grows its pages by counter and anti-counter arguments from personal to peripheral notes. From finding a friend to tutoring possibilities, these forums, operated mostly by individuals, can be second home for expat teachers.

True, online forums can be opinionated and too personalized. But they are quickest, easiest and simplest information-desk for the aspirers who seek advice, or just want to get the ABCs of the place where they are in. For those wannabe teachers who want to work in Kuwait or who want a change of place within Kuwait, no agony aunts can be helpful as the online forums. ExpatExchange, an online forum for example, discuss topics as varied as apartments in Kuwait, to desert camps and cheap furniture ads. More than 50 page to its credit the ‘reviews of international schools in Kuwait page’ says about a famous American school in Hawalli: ‘There’s no creativity from the teachers’ side. They say you’re on your own, it’s a college prep school’. The comment beneath says, ‘That’s a little bit unfair’.
Justlanded.com, another site has an open forum that discusses advises on teaching in Kuwait (http://community.justlanded.com/en/Kuwait/forum/teaching). To a 49-year old British woman’s question on age restriction in teaching in Kuwait, answers were soothing and seething. Age is not a problem. Some foreign schools like (name mentioned) constantly need teachers. Nationality, more than the degree, is an issue.

What happens when a student asks you to pass him by bribing you or threatening with his wasta. Would you be frustrated or just get used to it, asks a teacher (name withheld) working at a bilingual school. These forums, she said, diminish problems teachers face when they come to know that someone else also is going through similar experience. Problems shared, problems gone.

School managements’ greed, deterioration in the quality of education and schools as show business centers as well as career development courses, new openings and counseling facilities are discussed on these forums. Worldtravels.com has a comment posted on its forum (http://www.wordtravels.com/forum/comments.php?DiscussionID=7142) to a post that worried about a first teaching assignment in Kuwait. The response read: ‘Tourism is what uniting cultures and people in our modern world. Learning and understanding other cultures brings people together.’

സമൂഹം മാധ്യമവല്‍ക്കരിക്കപ്പെട്ടു: എംജി രാധാകൃഷ്‌ണന്‍

ഇപ്പോഴത്തെ മാധ്യമ പ്രവര്‍ത്തകരെ സംബന്ധിച്ച് ആപ്‌തവാക്യമാണ് 'അത് ഏറ്റവും നല്ല സമയവും ഏറ്റവും മോശം സമയവുമായിരുന്നു' എന്ന് ചാള്‍സ് ഡിക്കന്‍സ് (രണ്ട് നഗരങ്ങളുടെ കഥയില്‍) പറഞ്ഞത്. മാധ്യമങ്ങള്‍ ഇപ്പോള്‍ സമൂഹത്തിന്‍റെ ഇഷ്‌ടാനിഷ്‌ടങ്ങള്‍ അപഹരിക്കുന്നു, ശരിതെറ്റുകള്‍ നിര്‍ണ്ണയിക്കുന്നു. ആരാണിവിടെ അതിരുകള്‍ നിശ്ചയിക്കുന്നത്? ആരാണ് അജണ്ട സജ്ജീകരിക്കുന്നത്? ആഗോളരാഷ്‌ട്രീയാധികാര ശക്തികളുടെ സ്വാധീനം മാധ്യമങ്ങളില്‍ പ്രകടമാണ്. മാധ്യമങ്ങള്‍ക്ക് ആരെ വേണമെങ്കിലും കുറ്റവാളിയാക്കാം; ആരെ വേണമെങ്കിലും കുറ്റവിമുക്തനാക്കാം. അല്ലെങ്കില്‍ വാലും മടക്കി ഓടാം. (മറിയം റഷീദ സംഭവം ഓര്‍ക്കുക). ഇടിച്ചിട്ട് ഓടിപ്പോകുന്ന ഹിറ്റ് ആന്‍ഡ് റണ്‍ പരിപാടിയാണ് മാധ്യമങ്ങള്‍ ചെയ്യുന്നത്. നോം ചോംസ്‌കി പറയുന്നു, അമേരിക്കയിലെ 5 മാധ്യമങ്ങള്‍ തീരുമാനിക്കുന്ന രീതിയിലാണ് കാര്യങ്ങള്‍ നീങ്ങുക. യുദ്ധപ്രതിരോധ ആയുധ ഇടപാടുകള്‍ നടത്തുന്നയാള്‍ തന്നെ മാധ്യമവും കൈയാളുമ്പോള്‍ കച്ചവടവും താല്‍പര്യങ്ങളും മാധ്യമങ്ങളെ എങ്ങനെ സ്വാധീനിക്കുമെന്ന് പറയേണ്ട. ജനത്തിന് മാധ്യമം തിരഞ്ഞെടുക്കാന്‍ സ്വാതത്ര്യമുണ്ടെന്ന് പറയുകയും തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് ഒരാളില്‍ നിന്ന് തന്നെയാവുകയും ചെയ്യുമ്പോള്‍ ‍ ഹെന്‍റി ഫോഡ് പറഞ്ഞത് ഓര്‍ക്കാം. 'ഏത് മോഡല്‍ കാര്‍ വേണമെങ്കിലും തിരഞ്ഞെടുക്കാം, ഫോര്‍ഡ് ആയിരിക്കണമെന്ന് മാത്രം'.


നിര്‍ഭാഗ്യകരമായ കാര്യം അച്ചടിമാധ്യമങ്ങളുടെ ആസന്നമരണമാണ്. കൊളംബിയ സ്‌കൂള്‍ ഒഫ് ജേണലിസം സ്‌റ്റുഡന്‍റ് അഫയേഴ്‌സ് ഡീന്‍ ശ്രീ ശ്രീനിവാസന്‍ പറയുന്നത് ഏഷ്യയില്‍, പ്രത്യേകിച്ച് ഇന്ത്യയിലും ചൈനയിലും, അച്ചടി മാധ്യമങ്ങള്‍ കുറേക്കൂടിക്കാലം ജീവിച്ചേക്കുമെന്നാണ്. ജനസംഖ്യയുടെ പെരുപ്പമാണ് അതിന് കാരണം. ഇന്ത്യ റ്റുഡേയുടെ ഹിന്ദി പതിപ്പാണ് കൂടുതല്‍ വിറ്റു പോകുന്നത്. നിരക്ഷരത ആളുകളെ ടിവി എന്ന മാധ്യമത്തിലേക്കാകര്‍ഷിക്കുന്നതും അച്ചടിമാധ്യമ മരണത്തിന് കാരണമാവും. ചുരുക്കം ചിലയാളുകള്‍ തീരുമാനിക്കുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ ഭൂരിപക്ഷത്തിലേക്ക് അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കുന്ന പരിപാടി മാധ്യമരംഗത്ത് ആയിക്കഴിഞ്ഞു. ഏഷ്യനെറ്റ് വരെ മര്‍ഡോക്കിന്‍റെ കൈയിലായി. വൈദേശികസംസ്‌ക്കാരം ഇന്ത്യന്‍ ജനതക്ക് അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കുമെന്ന് ചിലരെങ്കിലും കരുതിയ വൈദേശിക മുതലാളിത്തം പക്ഷെ ഇന്ത്യയുടെ അധമവശങ്ങളെ സൌന്ദര്യവല്‍ക്കരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

ഈ മാധ്യമ കൊടുങ്കാറ്റില്‍ കൈത്തിരി തെളിയിച്ച് നില്‍ക്കുനത് നമ്മുടെ ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥിതിയാണെന്നത് ആശ്വാസകരമാണ്. പ്രത്യേകിച്ചും നമ്മുടെ അയല്‍പക്കങ്ങളില്‍ സ്ഥിതി അങ്ങനെയാല്ലാതിരിക്കെ. ആദര്‍ശ്, 3ജി സ്‌പെക്‌ട്രം, കോമണ്‍വെല്‍ത്ത് ഗെയിംസിലെ ഉള്‍ക്കളികളൊക്കെ പൊളിക്കാനായത് ഇന്ത്യന്‍ മാധ്യമനേട്ടമാണ്. മാധ്യമ സ്വേച്ഛാധിപതികളുടെ അടിച്ചേല്‍പ്പിക്കലിനെ ചെറുത്തു നില്‍ക്കുന്നത് സോഷ്യല്‍ നെറ്റ്‌വര്‍ക്കുകളും ബ്‌ളോഗുകളും സിറ്റിസണ്‍ ജേണലിസവുമാണ്. ഒരു ജൂലിയന്‍ അസാഞ്ഞിന് പെന്‍റഗണില്‍ വിള്ളലുകള്‍ സൃഷ്‌ടിക്കാനായി. അതൊരു പുതിയ ആരംഭമാണ്. സ്വേച്ഛാധികാരത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നതും നമ്മുടെ പൌരാവകാശത്തില്‍ പെടും.

(കുവൈറ്റില്‍ മലയാളി മീഡിയ ഫോറം സംഘടിപ്പിച്ച മാധ്യമ സെമിനാറില്‍ പങ്കെടുത്ത് സംസാരിച്ചതില്‍ നിന്ന്)